Η ουσία είναι μία και αποδεικνύει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ (ως κόμμα, συνιστώσες κλπ)έχει μεταφερθεί ολόκληρος μέσα στο Κράτος. 

Συμβαίνει πάντα όταν ένα ολοκληρωτικό κόμμα αναρριχάται στην εξουσία και ανακαλύπτει ότι αυτήν την εξουσία πρέπει να την χρησιμοποιήσει προς καθαρά κομματικό όφελος. 

Σε όλες τις περιπτώσεις αναρρίχησης στην εξουσία τέτοιων κομμάτων με κινηματικά χαρακτηριστικά, οι θεσμοί και οι κανόνες παραμερίζονται ή – στην καλύτερη περίπτωση – εργαλειοποιούνται. 

Απαραίτητος όρος για την κατάληψη του κράτους είναι πάντα η μεταφορά του Κόμματος στο Κράτος.

Αυτό έγινε και στην περίπτωση του Π. Λάμπρου.

Ένα κομματικό στέλεχος, ένα στέλεχος που κατά την κατανομή των αρμοδιοτήτων στο πλαίσιο της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ (6 Μαρτίου 2013) έλαβε τον τομέα «Αλληλεγγύη – Δικαιοσύνη – Δικαιώματα – Περιβάλλον – ΑΜΕΑ), κρίθηκε αμέσως κατάλληλο να τοποθετηθεί ως μετακλητός υπάλληλος, σε θέση ειδικού συμβούλου, στο υπουργείο Δικαιοσύνης. 

Πρόκειται για την επιτομή της μεταφοράς του Κόμματος στο Κράτος.

Κόμμα και Κράτος έγιναν αμέσως συγκοινωνούντα δοχεία.

Και κρίθηκε ότι μπορεί κάποιος να εφαρμόσει στο Κράτος αυτά που διακηρύσσει και επιδιώκει σε κομματικό επίπεδο.

Στις 24 Μαΐου 2015, στην Πολιτική Απόφαση που εκδόθηκε μετά τη διήμερη σύνοδο της Κ.Ε. και της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, τότε που όλοι μαζί διακήρυσσαν πως δεν πρόκειται να υπογραφεί νέα μνημονιακή συμφωνία και όλοι μαζί αρνούνταν τα «νέα ιταμά τελεσίγραφα», ενσωματώθηκε και ένα κείμενο της Ομάδας των 53+.

Ήταν ένα εξαιρετικά κριτικό κείμενο και μια από τις υπογραφές που έφερε ήταν και αυτή του κ. Λάμπρου.  

Στις 6 Αυγούστου 2015 – και αφού ο κ. Λάμπρου, είχε διακηρύξει την ανάγκη για σύγκρουση με τους δανειστές ως μέλος της Ομάδας 53+ επικεφαλής της οποίας είναι ο υπουργός Οικονομικών κ. Τσακαλώτος που «διαπραγματεύεται» - ανακοινώθηκαν και τα μέλη της Επιτροπής Θέσεων και της Οργανωτικής Επιτροπής για το Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ (που δεν έγινε ποτέ, διότι ο κ. Τσίπρας προτίμησε να πάει τη χώρα σε εκλογές). 

Και εκεί είχε ρόλο ο κ. Λάμπρου: Μέλος της Οργανωτικής Επιτροπής του Συνεδρίου. 

Είχε προηγηθεί, στις 15 Ιουλίου, το κείμενο της πλειοψηφίας των μελών της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ (108 μέλη σε σύνολο 201), όπου αναφερόταν πως η συμφωνία συνιστά «ένα νέο μνημόνιο με επαχθέστατους και ταπεινωτικούς όρους επιτήρησης, καταστροφικό για τον τόπο και τον λαό μας».

Ανάμεσα στα ονόματα φιγουράριζε και αυτό του κ. Λάμπρου. Οι περισσότεροι από τους υπογράψαντες εξαφανίστηκαν από τον χάρτη του ΣΥΡΙΖΑ.

Όχι, όμως, και ο κ. Λάμπρου, που μάλιστα συνόδεψε πρόσφατα τον κ. Τσίπρα στις Φυλακές Διαβατών! 

Στις 21 Οκτωβρίου 2015, αποφασίστηκαν και πάλι οι αρμοδιότητες των μελών της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ. Και ο κ. Λάμπρου έλαβε και πάλι τον τομέα «Δικαιοσύνη - Δημόσια Διοίκηση – Δικαιώματα».

Όλοι οι άλλοι διαφωνούντες είχαν εξαφανιστεί. Όχι, όμως, και ο κ. Λάμπρου, ένα από τα πιο σταθερά μέλη της Πολιτικής Γραμματείας ήδη από τον Αύγουστο του 2013.

Αμετακίνητος! Όπως πληροφορηθήκαμε επισήμως από το υπουργείο Δικαιοσύνης, η εργασιακή του σχέση έληξε από τις 28 Αυγούστου 2015, αλλά συνεχίζει να μετέχει αμισθί «σε ομάδα εργασίας που έχει ως στόχο την ανάπτυξη δομών υγείας στο σωφρονιστικό σύστημα και το έργο της οποίας ολοκληρώνεται στις 31/12/2015».

Οπότε, «με την ιδιότητα αυτή, κατόπιν απόφασης του γενικού γραμματέα του υπουργείου Δικαιοσύνης κ. Κωνσταντίνου Κοσμάτου, εγκρίθηκε η μετάβαση του κ. Λάμπρου σιδηροδρομικώς στη Θεσσαλονίκη (1/11/2015 - 3/11/2015) για δραστηριότητα που εμπίπτει στον παραπάνω σκοπό». 

Η «δραστηριότητα» δεν ήταν άλλη από αυτή του συνοδού του πρωθυπουργού κατά την επίσκεψή του στις φυλακές Διαβατών!

Με λίγα λόγια: Ο κ. Λάμπρου μπορούσε να κάνει μια δουλειά που δεν μπορούσε να την κάνει κανένας άλλος στη χώρα (ίσως και… επί του πλανήτου)! 

Πώς αλλιώς να εξηγηθεί το γεγονός ότι μια τόσο σοβαρή αποστολή, όπως η επικοινωνία με κρατουμένους τρομοκράτες, ανατέθηκε σε έναν μετακλητό υπάλληλο, που συμβαίνει να είναι και σημαντικό κομματικό στέλεχος;

Δηλαδή, ολόκληρο υπουργείο Δικαιοσύνης, ολόκληρη ΕΥΠ, ολόκληρο υπουργείο Δημόσιας Τάξης, ολόκληρη κυβέρνηση, ολόκληρο κράτος, δεν είχαν άλλον κατάλληλο μόνιμο κρατικό υπάλληλο – στις ευνομούμενες χώρες αυτές τις δουλειές τις αναλαμβάνουν ομάδες κρατικών υπαλλήλων – εκτός από έναν! Τον κ. Πάνο Λάμπρου!