Εκθέτουν τη χώρα και με τα μυστικά κονδύλια Όταν κυβερνάς μια χώρα με 16.000 χλμ ακτογραμμής και παγκοσμίως πανίσχυρη ναυτιλία και θεωρείς ότι δεν χρειάζεσαι υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας, είσαι επικίνδυνος.

Το να μην αντιλαμβάνεσαι το εγκληματικό λάθος – ή να παριστάνεις ότι δεν το αντιλαμβάνεσαι – δεν αποτελεί απλή ηλιθιότητα. Σημαίνει ότι οι ενέργειές σου χαρακτηρίζονται από δόλο.

Είναι ως εάν να μην είχαν υπουργούς πετρελαίου οι πετρελαιοπαραγωγές αραβικές χώρες.

Αν πάλι όλο αυτό το επί δύο χρόνια αλαλούμ με την Ναυτιλία οφείλεται στον διαμοιρασμό ιματίων εξουσίας – ενώ η χώρα έχει πτωχεύσει – επειδή ο κ. Χρυσοχοΐδης προηγουμένως και ο κ. Παπουτσής τώρα θέλουν να έχουν τον έλεγχο του Λιμενικού Σώματος, τότε μιλάμε για εγκληματικές ενέργειες.

Ο κ. Παμπούκης το κατάλαβε, αλλά κάπως αργά, κάτι που δεν δικαιολογείται για έναν άνθρωπο του δικού του κύρους.

Όταν πάλι κυβερνάς μια χώρα που κατά γενική ομολογία είναι το καλύτερο οικόπεδο στον κόσμο και επομένως θα μπορούσε να ευημερεί μόνο με τον τουρισμό, αλλά προκαλείς πρόβλημα με τους ταξιτζήδες τον μήνα Ιούλιο, είσαι επίσης επικίνδυνος.

Ο κ. Ραγκούσης δεν δείχνει να το έχει καταλάβει, αν κρίνουμε από τις συνεντεύξεις και την αρθρογραφία του μετά την περιπέτεια του Ιουλίου.

Και επομένως, υπάρχει το ενδεχόμενο και αυτός να παραιτηθεί, αλλά για τους αντίθετους λόγους σε σχέση με τον κ. Παμπούκη. Επειδή θα επιμείνει στο λάθος.

Όταν πάλι κυβερνάς μια χώρα που έχει πτωχεύσει και φροντίζεις με τις ενέργειές σου να επιδεινώνεις το πρόβλημα, αποδεχόμενος ό,τι σου πασάρουν στο Eurogroup, με αποτέλεσμα μετά να τρέχεις να βρεις εγγυήσεις για το «δάνειο του θριάμβου», τότε σημαίνει πως απλώς είχες μάθει στα εύκολα και στο άφθονο δανεικό χρήμα και δεν είσαι σε θέση να διαχειριστείς μια περίπλοκη υπόθεση.

Λίγο ενδιαφέρει αν ο κ. Βενιζέλος θέτει σε κίνδυνο την πολιτική του καριέρα, όπως κλαυθμήρισε. Σημασία έχει ότι θέτει σε κίνδυνο τη χώρα.

Και όταν κυβερνάς μια χώρα που το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται είναι η προπαγάνδα και εσύ δεν κάνεις άλλο από το να εφευρίσκεις θέματα για να αποσπάς την προσοχή του κόσμου από τα σοβαρά ζητήματα, τότε απλώς καταναλώνεις φαιά ουσία βλάπτοντας ουσιαστικά την πατρίδα σου.

Δεν αντελήφθην τι είναι αυτό το θέμα που ξέσπασε με τα μυστικά κονδύλια της Γενικής Γραμματείας Ενημέρωσης που ανακάλυψε ο κ. Μόσιαλος.

Ούτε αντιλαμβάνομαι όλους αυτούς που ξαφνικά έπεσαν από τα σύννεφα και κατάπληκτοι ανακοινώνουν πως ελληνικές γραφίδες πληρώνονταν από αυτά τα κονδύλια.

Δεν αντιλαμβάνομαι καν την εκ του ασφαλούς ερώτηση στη Βουλή του κ. Παπαδημούλη. Αν δεν γνωρίζει πως τα σχετικά έγγραφα καταστρέφονται εντός τριών μηνών και επομένως δεν κινδυνεύουν να εκτεθούν άνθρωποι και του δικού του πολιτικού χώρου, τότε έχει υποστεί αιφνίδια κρίση αφέλειας.

Και κυρίως, δεν αντιλαμβάνομαι για ποιο λόγο έπρεπε να δώσει αυτήν την παράσταση διαφάνειας ο κ. Μόσιαλος, αν δεν είναι σε θέση – που δεν είναι – να μας πει ποιοι επωφελήθηκαν από τα μυστικά κονδύλια.

Είναι σίγουρος ότι αυτά τα χρήματα δεν διατέθηκαν για τον σκοπό που (σωστά) υπάρχουν;

Γνωρίζει αν έγινε μια κρουαζιέρα με ξένους δημοσιογράφους, αν, αν, αν…

Ο νοών νοείτω! Επιτέλους! Χρειάζεται να λέμε πολλά (και βλαπτικά για το Έθνος); Ο καθένας καταλαβαίνει κάτι που υπάρχει σε όλες τις χώρες του κόσμου – αλλά δεν το διατυμπανίζουν!

Για να εξηγούμεθα: Τα μυστικά κονδύλια ΔΕΝ υπάρχουν για να διοχετεύονται σε Έλληνες!

Αν διοχετεύονται σε Έλληνες, τότε πρόκειται περί μεγάλης ντροπής που βαρύνει και αυτούς που τα δίνουν, αλλά και αυτούς που τα παίρνουν!

Συνεννοηθήκαμε;

Αν ο κ. Μόσιαλος δεν είναι σε θέση να μας δώσει στοιχεία σχετικά με πληρωμές σε Έλληνες, τότε καλύτερα να σιωπούσε και να φρόντιζε ο ίδιος να χρησιμοποιήσει με τον σωστό και χρηστό τρόπο αυτά τα χρήματα.

Διαφορετικά, απλώς σπιλώνει τους προκατόχους του. Οι οποίοι οφείλουν να διαμαρτυρηθούν τώρα.

Επιπλέον, δεν του έχουμε δώσει κανένα δικαίωμα να παίρνει αποφάσεις που μπορεί να βλάψουν τη χώρα.

Η Τουρκία ξοδεύει εκατομμύρια ευρώ σε διάφορες τέτοιες δραστηριότητες και γι’ αυτό κερδίζει πάντα στον πόλεμο των λόμπι!

Και δεν είναι μόνο η Τουρκία. Συμβαίνει παντού, αλλά δεν θα το ομολογήσει κανείς.

Μόνο εμείς δυσφημούμε και εκθέτουμε συνεχώς τη χώρα μας. Και επομένως ποιος του είπε του κ. Μόσιαλου πως αυτές οι πρακτικές «προφανώς δεν χωρούν σε μια σύγχρονη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία»;

Επίσης, ποιος του είπε ότι συμφωνούμε να περικοπούν τα χρήσιμα κονδύλια για τις δημόσιες σχέσεις; Μπορεί να ζήσει μια χώρα χωρίς δημόσιες σχέσεις, χωρίς επικοινωνία με ξένους δημοσιογράφους;

Ποιος του είπε ότι δεν χρειαζόμαστε ad hoc γραφεία Τύπου στις μεγάλες διοργανώσεις και συναντήσεις και δείπνα με εκπροσώπους των μέσων ενημέρωσης του εξωτερικού και τις ομογένειας;

Ποιος του είπε ότι δεν χρειαζόμαστε την έκδοση ενός ενημερωτικού φυλλαδίου (για τα Σκόπια, για παράδειγμα) ή την συμμετοχή και την διοργάνωση συνεδρίων;

Με ποιο δικαίωμα αποφασίζει να απομονώσει την Ελλάδα; Αυτό ήταν το έξοδο;

Μα αν έπρεπε κάποια κονδύλια να διατηρήσουμε και να αυξήσουμε είναι ακριβώς αυτά.

Να κόψουμε από αλλού και να ενισχύσουμε τις δημόσιες σχέσεις και την επικοινωνία μας με τον έξω κόσμο, αν θέλουμε να επιβιώσουμε.

Εκτός και αν ο κ. Μόσιαλος δεν έχει εμπιστοσύνη στον εαυτό του και στον έλεγχο που θα κάνει όσον αφορά στην διαχείριση αυτών των χρημάτων.

Οι παλαιότεροι αυτά τα γνωρίζουν. Γι’ αυτό και χθες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος δέχθηκε τα πυρά των πρώην υπουργών και βουλευτών του ΠΑΣΟΚ στον ΚΤΕ Εργασίας.

Επιτέλους, έλεος! Σταματήστε να παριστάνετε τους αρχάγγελους της διαφάνειας όταν έχετε κουκουλώσει τα πάντα!