«Ζήτημα αρχής» οι απολύσεις για το ΔΝΤ Αυτό το οποίο πρέπει να γίνει αντιληπτό από το υπουργείο των Οικονομικών, είναι πως η τρόικα επανέρχεται στο θέμα της εφεδρείας όχι επειδή θέλει να «βοηθήσει» για να βρεθούν τα περίφημα 11,5 δις ευρώ, αλλά επειδή το ΔΝΤ έχει απολύτως επιβληθεί στους άλλους δύο δανειστές (ΕΕ και ΕΚΤ) και επομένως ακολουθείται το δικό του πρόγραμμα.

Άλλωστε, από την πρώτη στιγμή, όταν ετέθη δηλαδή για πρώτη φορά θέμα ΔΝΤ, ο τότε επικεφαλής του Στρος-Καν, το είχε πει ξεκάθαρα: «Αν η Ελλάδα ζητήσει την βοήθεια του Ταμείου, αυτό που θα εφαρμοστεί θα είναι πρόγραμμα ΔΝΤ, σχεδιασμένο από το ΔΝΤ».

Το ΔΝΤ, λοιπόν, ζητάει τα ίδια από όποια χώρα καταφεύγει σ’ αυτό. Και κυρίως ζητά μείωση του δημόσιου τομέα και απολύσεις, ασχέτως αν κάτι τέτοιο απλώς θα αυξήσει την ανεργία και θα βαθύνει την ύφεση.

Άσχετα αν ο κ. Παπανδρέου μας έλεγε τότε πως «μπορεί (το ΔΝΤ) να μας προτείνουν κάτι που δεν έχουμε σκεφθεί»…

Προφανώς και το είχε σκεφθεί. Προφανώς και το γνώριζε. Απλώς εκείνον τον καιρό βιαζόταν να αρπάξει την πρώτη δόση για να κρατηθεί στην εξουσία.

Το τι θα γινόταν μετά, ούτε που τον απασχόλησε.

Επίσης, θα πρέπει να μάθουμε πόσους δημοσίους υπαλλήλους «δικαιολογεί» το ΔΝΤ και ο κ. Τόμσεν για την Ελλάδα.

Πριν από λίγες ημέρες, στις 3 Αυγούστου συγκεκριμένα, ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης Αντώνη Μανιτάκη, διαβίβασε στη Βουλή στοιχεία, σύμφωνα με τα οποία ο αριθμός του προσωπικού του Δημοσίου, των ΝΠΔΔ και των ΟΤΑ α΄ και β΄ βαθμού, που υπηρετούσαν ως 19 Ιουλίου 2012, ανέρχεται σε 665.740 άτομα.

Οι μόνιμοι υπάλληλοι του Δημοσίου, οι δικαστικοί λειτουργοί και οι δημόσιοι λειτουργοί ανέρχονται σε 574.556, οι υπάλληλοι ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου σε 54.906, οι υπάλληλοι ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου σε 31.148, οι συμβασιούχοι έργου σε 4.419 και οι ωρομίσθιοι και ημερομίσθιοι σε 711.

Είναι πολλοί ή όχι;

Τον Αύγουστο του 2010, πριν από δύο χρόνια ακριβώς δηλαδή, οι δημόσιοι υπάλληλοι, χωρίς τους εργαζόμενους στις ΔΕΚΟ, ανέρχονταν σε 768.009, από τους οποίους πάνω από 200.000 οι εκπαιδευτικοί, 160.000 οι εργαζόμενοι στις Ένοπλες Δυνάμεις και στα Σώματα Ασφαλείας και 90.000 οι εργαζόμενοι στους ΟΤΑ.

Τον Μάιο του 2008, είχαμε άλλο νούμερο: Ο συνολικός αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων ανερχόταν σε 707.143: Στρατιωτικοί 55.000, Σώματα Ασφαλείας 62.155, εκπαιδευτικοί όλων των βαθμίδων 191.416, δικαστικοί 2.755, ιατρικό προσωπικό του ΕΣΥ και του ΙΚΑ 13.500, κληρικοί 10.800. Στις δημόσιες υπηρεσίες 92.179 (83.723 μόνιμοι και 8.456 με αορίστου χρόνου), σε ΝΠΔΔ 116.979 (109.191 μόνιμοι και 7.788 με συμβάσεις αορίστου χρόνου), στους ΟΤΑ 83.529 (75.918 μόνιμοι και 7.611 με συμβάσεις αορίστου χρόνου).

Στο μεταξύ προχθές, την ίδια μέρα που ετέθη και πάλι το θέμα της εφεδρείας, το υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης, με εγκύκλιό του, ζήτησε στοιχεία με τις εκτιμήσεις για τις αποχωρήσεις προσωπικού από τον στενό και ευρύτερο δημόσιο τομέα την επόμενη τριετία.

Σύμφωνα με την εγκύκλιο, το αίτημα έχει τον χαρακτήρα του κατεπείγοντος και οι φορείς θα πρέπει να αποστείλουν τα στοιχεία τους μέχρι τις 20 Αυγούστου.
Την ίδια ώρα, πηγές του υπουργείου δήλωναν πως ο στόχος για 150.000 λιγότερους δημοσίους υπαλλήλους μέχρι το 2015 είναι εφικτός, δίχως να χρειαστούν απολύσεις.

Αυτό σημαίνει ότι αναζητείται τρόπος να αποδειχθεί πως ο στόχος μπορεί να επιτευχθεί χωρίς «να χυθεί αίμα».

Και πως όλα τα άλλα δεν είναι παρά οι ιδεοληψίες του ΔΝΤ. Για το Ταμείο οι απολύσεις είναι… ζήτημα αρχής.

Κατόπιν τούτου, και πάλι δεν αντιλαμβάνομαι τις σιβυλλικές δηλώσεις έξω από το προεδρικό μέγαρο και το μέγαρο Μαξίμου…