Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Δεν έχει τέλος το κατάντημα των λατινοαμερικάνικων «εμπειριών» που πριν από έναν χρόνο (κατά την εκεί περιοδεία του τον Δεκέμβριο του 2012), ο κ. Τσίπρας θέλησε να μας παρουσιάσει ως… παράδειγμα προς μίμηση με την περίφημη δήλωση, σύμφωνα με την οποία «Αργεντινή και Βραζιλία κατάφεραν να ακολουθήσουν εναλλακτικούς δρόμους για να βγουν από την κρίση με ανάπτυξη, απασχόληση και κοινωνική συνοχή».

Δώδεκα χρόνια μετά την χρεοκοπία του 2001, η Αργεντινή (ακολουθώντας βεβαίως, βεβαίως τους «εναλλακτικούς δρόμους») ετοιμάζεται να ξαναχρεοκοπήσει.

Ως γνωστόν, η Αργεντινή είχε κάνει στάση πληρωμών και αρνήθηκε την ξένη βοήθεια – αυτός ήταν ο «εναλλακτικός δρόμος», που παρουσιάστηκε ως μεγάλη επιτυχία.

Η «επιτυχία» συνίστατο στο να καταρρεύσουν οι τράπεζες και η χώρα να βασιστεί στο χάος χάνοντας, παρά την υποτίμηση του πέσο και τις εθνικοποιήσεις ξένων επιχειρήσεων, το 11% του ΑΕΠ της.

Την ίδια ώρα, η ανεργία έφθασε στο 25%, το χρέος έφθασε στο 165% του ΑΕΠ και το 60% του πληθυσμού βρέθηκε να ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας.

Παράλληλα, σημειώθηκε μαζική εκροή κεφαλαίων και άνοδος του πληθωρισμού στο 25%.

Συνέβησαν δηλαδή όλα όσα ακριβώς περιέγραψε ο κ. Τσίπρας στο Τέξας.

Την ίδια ώρα, η χώρα ενεπλάκη σε πολύχρονες δικαστικές διαμάχες με τις επιχειρήσεις που είχαν κρατικοποιηθεί, χάνοντας τη μια δίκη μετά την άλλη.

Στην αρχή, όλα έδειχναν να πηγαίνουν καλά, αλλά αυτή ήταν μια πλαστή εικόνα, καθώς η χώρα ζούσε από τα αποθεματικά της κεντρικής της τράπεζας.

Τώρα, η Αργεντινή βρίσκεται ξανά αντιμέτωπη με το χάος, έχει χρεοκοπήσει σε όλους τους τομείς – οικονομικά, κοινωνικά, πολιτικά – και έχει βυθιστεί στη διαφθορά και στην πελατοκρατία.

Αυτό είναι το τέλος των ψευδαισθήσεων για την Αργεντινή και, όπως έγραψε, η γαλλική εφημερίδα «Λε Φιγκαρό» «πρώτον, ένα κράτος μπορεί να χρεοκοπήσει και το κόστος το πληρώνουν πρώτα οι φτωχοί. Δεύτερον, οι στρατηγικές βίαιης χρεοκοπίας αποδεικνύονται πολύ πιο οδυνηρές από τις οργανωμένες αναδιαρθρώσεις. Τρίτον, η μόνη αξιόπιστη έξοδος από την κρίση είναι η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας μέσα από διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις».

Σημειώστε επίσης, ότι σ’ αυτήν την δεκαετία (ανάλογη της οποίας μας υπόσχεται και ο ΣΥΡΙΖΑ) οι μόνοι που βγήκαν κερδισμένοι στην Αργεντινή, είναι το προεδρικό ζεύγος (περονιστών) Κίρχνερ, που κατόρθωσαν να εξαπλασιάσουν την οικογενειακή περιουσία. Κατά τα λοιπά, υπενθυμίζω (διότι ούτε για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η Αργεντινή έχει κάτι να μας πει ο ΣΥΡΙΖΑ) ότι ο κ. Τσίπρας, στις 23 Δεκεμβρίου 2012, κατά την εκεί επίσκεψή του δήλωνε:

«Αν ήξερα ότι έχουμε τόσο θερμούς φίλους στην Αργεντινή, θα ξεκινούσα τη μεγάλη προεκλογική εκστρατεία από το Μπουένος Άιρες»!

Και βέβαια, είχε αναφερθεί στο «παράδειγμα της Αργεντινής», «μετά το 2003» (όταν δηλαδή η Αργεντινή έκανε αυτά που ο ίδιος απειλεί να κάνει στην Ελλάδα), που «ενοχλεί γιατί πάει κόντρα στο νεοφιλελεύθερο παράδειγμα. Θέλουμε να αναδείξουμε τι πρέπει να αποφύγει ο ελληνικός λαός προκειμένου να μην οδηγηθεί σε αυτήν την κατάσταση που οδήγησαν την Αργεντινή τα ληγμένα φάρμακα του ΔΝΤ. Έληξαν από το 2001, όταν τα έδωσαν σε σας».

Οπότε, μετά αποφάσισαν να μην πάρουν κανένα φάρμακο και σήμερα ετοιμάζονται να ξαναχρεοκοπήσουν, με… αξιοπρέπεια και περηφάνεια!