Γράφει ο
Νίκος Καλλιακμάνης

Η αθηροσκλήρωση φαίνεται ότι αποτελεί ένα διαχρονικό πρόβλημα, ένα πρόβλημα που προϋπήρχε προ χιλιάδων ετών.

Μελέτες που έγιναν σε 22 μούμιες της Αιγύπτου έδειξαν ότι 16 από αυτές εμφάνιζαν βλάβες στα αγγεία τους, ενώ οι 4 από αυτές είχαν σαφή ευρήματα αθηροσκλήρωσης  και 4 εμφάνιζαν πιθανά τέτοια ευρήματα.

Η κατανάλωση κρέατος, αλατιού σε μεγάλη ποσότητα (ακόμα και για διατήρηση των τροφίμων) φαίνεται να αποτελούσαν παράδοση στην αρχαία Αίγυπτο. 

Επίσης δεν πρέπει να παραλείπεται η πιθανότητα γενετικού υποστρώματος στην δημιουργία αθηροσκλήρωσης η οποία μεταβιβάζεται από γενιά σε γενιά και συνδυάζεται  βέβαια με την συνύπαρξη παραγόντων κινδύνου (ηλικία – χρήση καπνού, αλκοόλης, αρτηριακή υπέρταση).

Όλα τα παραπάνω σήμερα όπως και τότε οδηγούν στην εκδήλωση και συντήρηση της αθηροσκλήρωσης.

JAMA 2009, 302, 2091-2094A

Τα στατιστικά δεδομένα του 21^ου αιώνα σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ), αναφέρουν τα εξής:

1)    Ποσοστό σε ετήσια βάση παγκόσμια 13,5% (7,5 εκατομμύρια άτομα) πεθαίνουν από αρτηριακή υπέρταση.

2)    Ποσοστό 54% των εγκεφαλικών επεισοδίων και 47%  της στεφανιαίας νόσου σε παγκόσμια κλίμακα αποδίδονται στην ύπαρξη υψηλής αρτηριακής πίεσης

3)    Η αρτηριακή πίεση και η καρδιαγγειακή θνησιμότητα εξακολουθούν να αυξάνονται σε χώρες με χαμηλό και μέσο κατά κεφαλήν εισόδημα. Η στεφανιαία νόσος προκαλεί περισσότερους θανάτους στους «καυκάσιους» πληθυσμούς του «δυτικού κόσμου», ενώ το εγκεφαλικό επεισόδιο αποτελεί τον «μεγαλύτερο δολοφόνο» στους ασιατικούς πληθυσμούς (Κίνα, Ιαπωνία).

Γενικά πάντως ποσοστό 80% των πρόωρων καρδιαγγειακών θανάτων, σημειώνεται στις χώρες χαμηλότερων και μέσων εισοδημάτων.

Υπάρχουν δυνατότητες λήψεων προληπτικών μέτρων για την αντιμετώπιση και ρύθμισης της υπέρτασης;

Η ανάγκη λήψεως βραχυπρόθεσμων και μέσω πρόσθετων μέτρων για την αντιμεώπιση και ρύθμιση της υπέρτασης είναι επιτακτική.

Αυτό επιτυγχάνεται και με τη βελτίωση της φαρμακευτικής αγωγής, ή οποία χορηγείται καθημερινά. Αυτό γίνεται με το συνδυασμό συνήθως 2 φαρμάκων (περινδοπρίλης και αμλοδιπίνης).

Με τη διαιτητική και φαρμακευτική αντιμετώπιση των επικίνδυνων παραγόντων οι οποίοι συνδέονται την αρτηριακή υπέρτασης (Δυσλιπιδαιμία – Υπερουριχαιμία – Σακχαρώδης Διαβήτης).