Γράφει ο
Θανάσης Παπανδρόπουλος

Όλα τα σοβαρά προβλήματα έχουν βρει τη λύση τους στη χώρα και μοναδική σκοτούρα για τους πολίτες είναι αν μετά τις προσεχείς εκλογές, ο κ. Παύλος Πολάκης θα είναι εκ νέου υπουργός. Αυτό είναι όντως ένα τεράστιο θέμα. Για το οποίο ο ενδιαφερόμενος βρήκε τη λύση. «Αν βάλουμε κάποιους στη φυλακή, μας είπε ο κ. Υπουργός, οι εκλογές κερδήθηκαν». Σύσσωμος ο λαός, όχι μόνον των Σφακίων, θα τρέξει στις κάλπες να ψηφίσει Πολάκη, Καρτερό, Καμμένο και άλλους Φλαμπουράρηδες, που θα έχουν  βάλει στη φυλακή κάποιους. Ποιους όμως; Αυτό ο λαλίστατος υπουργός δεν μας το λέει. Το κρατά επτασφράγιστο μυστικό. Γιατί άραγε; Είναι απλό. Γιατί δεν έχει τίποτε να πει. Πολύ κυνικά τον ενδιαφέρει να απειλήσει τη δικαιοσύνη και να προσφέρει τροφή για φανατισμό στην πλέμπα. Ειδικά ο Πολάκης, αισθάνεται βαθύτατη περιφρόνηση για τους πολίτες. Τους θεωρεί ακόμα και ευτελή πιόνια στο πολιτικό του παιχνίδι και αυτό φάνηκε ξεκάθαρα όταν μιλούσε για τους 100 νεκρούς και άλλους τόσους τραυματίες στο Μάτι. Τον παρατηρούσα όσο ήταν στο περίφημο συμβούλιο – παρωδία. Ψυχρός, κυνικός, αδίστακτος. Και να φανταστεί κανείς ότι ο άνθρωπος αυτός είναι γιατρός.  

Κατά τα άλλα, η επίθεση των τραμπούκων στο Αστυνομικό Τμήμα της Ομόνοιας, θα πρέπει να παρθεί πολύ σοβαρά υπόψη. Τα κοινωνικά ιζήματα που την πραγματοποίησαν, στην ουσία κάνουν προπόνηση για αύριο και μεθαύριο. Διότι παρόμοια φαινόμενα θα εντατικοποιηθούν σε περίπτωση  αποχωρήσεως των Συριζαίων από την εξουσία.  

Στα θεμέλια κάθε δημοκρατικής κοινωνίας, γράφει ο Νίκος Γ. Δρόσος, στον ιστότοπο euro2day, «…βρίσκεται μία άκρως υποτιμημένη έννοια: αυτή της ανοχής.

Δίχως ανοχή, δεν νοείται πλουραλισμός, δεν νοείται ελεύθερη έκφραση, δεν νοείται προστασία των δικαιωμάτων της μειοψηφίας, δεν νοείται ελευθεροτυπία, δεν νοείται εντέλει, η ύπαρξη της ίδιας της δημοκρατίας.

Υπό αυτό το πρίσμα, σοφή πολιτεία είναι σαφώς η ανεκτική πολιτεία.

Όλο αυτό το ιδεολόγημα, όμως, καταρρέει με πάταγο, όταν χάρη σε αυτήν την πολιτική ανοχής επικρατεί η βία και η ανομία.

Όταν στο Πανεπιστήμιο Αθηνών ο Ρουβίκωνας έχει πιάσει στασίδι δίχως να ιδρώνει το αυτί κανενός, όταν στα Εξάρχεια δεν μπορεί καν να πατήσει αστυνομικός και όταν οι κάθε λογής “επαναστατημένοι” νοιώθουν ότι μπορούν να πυρπολήσουν ακόμη και το Αστυνομικό Τμήμα που βρίσκεται στο κεντρικότερο σημείο της Αθήνας, κάθε σοφία έχει χαθεί στην άβυσσο της βίας. Όσα διαδραματίστηκαν προχθές το βράδυ πέριξ του Αστυνομικού Τμήματος της Ομόνοιας, στην οδό Βερανζέρου, ούτε καινοφανή είναι, ούτε πρωτόγνωρα.

Επιθέσεις αυτού του είδους έχουν υπάρξει δεκάδες κατά το παρελθόν, εναντίον του Αστυνομικού Τμήματος των Εξαρχείων, των «ιστορικών» γραφείων του ΠΑΣΟΚ στην Χαρ. Τρικούπη (ακόμη και με πυροβόλα όπλα) ενώ «επιθέσεις» διαφόρων επιπέδων βίας έχουν υπάρξει και κατά πρεσβειών, υπουργείων, ΟΤΑ, ΜΜΕ, επιχειρήσεων και άλλων.

Όσο για τα Εξάρχεια, η βία έχει πλέον ταυτιστεί με την κανονικότητα.

Όλες αυτές οι επιθέσεις, όμως, -και βεβαίως το κλίμα ανοχής και ανεκτικότητας με το οποίο αντιμετωπίστηκαν εκ μέρους της Πολιτείας- έθεσαν το υπόβαθρο για την πρόσφατη επίθεση σε αυτό το τόσο κεντρικό Αστυνομικό Τμήμα, της πρωτεύουσας.

Σε αυτό το κλίμα ανοχής και ατιμωρησίας μπορεί να επιβιώνει η βία και όσοι τη χρησιμοποιούν ως μέσο επικράτησης των σκοπών τους.

Όπως λέει και ο λαός μας, βρίσκουν και τα κάνουν.  

Διότι εάν δεν “έβρισκαν”, τότε ποιο το νόημα των διαμαρτυριών των ίδιων των Αστυνομικών και των συνδικαλιστικών τους εκπροσώπων, με αίτημα την προστασία... των Αστυνομικών Δυνάμεων;

Εάν, δε, οι ίδιοι οι Αστυνομικοί ζητούν... προστασία, τότε τι θα έπρεπε να κάνει ο κάθε πολίτης;».

Απλώς, ο πολίτης θα πρέπει κατά την κυβέρνηση να εθιστεί στη β ία, ώστε όταν αυτή εκδηλωθεί εναντίον του, με πυρπολήσεις και δολοφονίες τύπου «Μαρφίν», να παρακαλάει πότε θα ξαναέλθει στην εξουσία ο Πολάκης ή ο όποιος Τόσκας για να τον σώσει. Εκεί φτάσαμε και μη χειρότερα.