Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Δεν είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε ρεζίλι των σκυλιών, εντός και εκτός συνόρων, με την (σκόπιμη) απόφασή του να… συμμετάσχει στις απεργιακές κινητοποιήσεις κατά του εαυτού του, καλώντας τον λαό να λάβει μαζικά μέρος στις εναντίον του διαδηλώσεις της 12^ης Νοεμβρίου.

Είναι ότι αποδεικνύεται έτσι πως οι απερίγραπτοι αυτοί επαγγελματίες προπαγανδιστές χρησιμοποιούν κόμμα και κράτος ανάλογα με τις ανάγκες τους. 

Όταν πρέπει να ελέγχουν το κράτος, καταργούν τους πάντες (διοικητές νοσοκομείων, περιφερειακούς διευθυντές εκπαίδευσης, υπεύθυνους και αρμόδιους κρατικούς υπαλλήλους, ανεξάρτητες αρχές), προκειμένου στη θέση τους να βάλουν τους «δικούς τους».

Έτσι, δικαιώνουν την περίφημη λουδοβίκεια ρήση «Το Κράτος είμαι εγώ» (L’etat c’est moi).

Όταν πρέπει να υποδυθούν τους επαναστάτες, παριστάνουν ότι βρίσκονται απέναντι στο Κράτος (στον εαυτό τους δηλαδή)και καλούν σε διαδηλώσεις. 

Και αρχίζει ο τραγέλαφος των δηλώσεων: «Θέλουμε τον λαό δίπλα μας να διαδηλώνει για να παίρνουμε δύναμη». «Θέλουμε τον λαό να διαδηλώνει για να μας ενισχύει στη διαπραγμάτευση». «Άλλο τα κόμματα που διεκδικούν και άλλο η κυβέρνηση». 

Και άλλα τέτοια…

Φυσικά, κανένα θετικό αποτέλεσμα δεν μπορεί να βγει από όλα αυτά.

Τα ίδια έκαναν και στην πρώτη κυβερνοεπαναστατική περίοδο.

Κατέβαζαν οι ίδιοι τον λαό στους δρόμους, επειδή δήθεν αυτό θα τους βοηθούσε στις διαπραγματεύσεις.

Έτρεχαν στις εκδηλώσεις για το «Όχι» και εκφωνούσαν πύρινους λόγους και έβγαζαν σέλφι Τσίπρας και Καμμένος για να αποδείξουν την αποφασιστικότητά τους.

Ότι τάχα θα έβλεπαν οι δανειστές το πλήθος και το πάθος και θα τρόμαζαν. 

Αυτοί διαπραγματεύονταν (λέμε τώρα) στις Βρυξέλλες και ο ΣΥΡΙΖΑ κατέβαινε με πανό στους δρόμους, με συνθήματα όπως «Η Δημοκρατία δεν εκβιάζεται». 

Συνέβη στις 21 του περασμένου Ιουνίου, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν κεντρικός διοργανωτής μαζί με την ΑΔΕΔΥ της συγκέντρωσης στο Σύνταγμα, ενόψει της Συνόδου Κορυφής της επομένης.

Τότε, με τον Π. Λαφαζάνη δεν υπήρχε καμιά διαφωνία. Βρίσκονταν όλοι μαζί στο Σύνταγμα να στηρίξουν τον Τσίπρα που ετοιμαζόταν να… βγάλει το σπαθί από το θηκάρι.

Με δήλωσή του στο Αθηναϊκό Πρακτορείο, ο κ. Λαφαζάνης είχε καλέσει την κυβέρνηση να μην υποκύψει και να μην κάνει ούτε ένα βήμα από τις προεκλογικές της δεσμεύσεις.

«Η θέληση του λαού είναι να μη δεχθεί και άλλη λιτότητα ούτε άλλο μνημόνιο», είχε πει ο κ. Λαφαζάνης, προσθέτοντας ότι η κυβέρνηση δεν πρόκειται να υποκύψει σε εκβιασμούς και τελεσίγραφα ή να δεχθεί συμφωνία που δεν θα είναι συμβατή με τις προεκλογικές της εξαγγελίες.

Το αποτέλεσμα εκείνης της πρώτης περιόδου, είναι γνωστό: Ένα τρίτο, τρισχειρότερο, μνημόνιο.

Μ’ αυτά και μ’ αυτά, προκειμένου να συνεχίσει να κρατά ζεστό το ακροατήριό του, ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει να καλεί σε διαδηλώσεις.

Το μόνο που απομένει τώρα είναι να βρει τρόπο να διοργανώνει διαδηλώσεις αλλά Σοβιετική Ένωση, Κούβα και Ρουμανία, όταν ο λαός διαδήλωνε ευχαριστημένος μπροστά στο ακίνητο και ακούνητο Πολιτμπιρό, στον Κάστρο και στον Τσαουσέσκου. 

Μπορεί να το δούμε κι’ αυτό: Να κάθονται ο Τσίπρας και οι άλλοι στην εξέδρα και να χαιρετούν τα πλήθη που διαδηλώνουν!