Οι προμήθειες στις Ένοπλες Δυνάμεις και η αλήθεια«Δεί του αγαθού ανδρός παυομένου της Αρχής μη πλουσιώτερον, αλλά μάλλον ενδοξώτερον γεγονέναι» (ΒΙΑΣ)


Παίρνοντας αφορμή από τις κατά καιρούς δημοσιεύσεις των Μ.Μ.Ε. σχετικά με την πολύ μεγάλη πληγή που γονατίζει οικονομικά την χώρα, με τα υπέρογκα ποσά που διατίθενται σε εξοπλισμούς κ.λπ. για τις Ένοπλες Δυνάμεις, θα ήθελα με το δημοσίευμά μου αυτό να επισημάνω ορισμένα πράγματα για την αποκατάσταση της αλήθειας.

ΠΡΩΤΟΝ: Είναι πολύ ορθό αυτό που γράφεται, ότι εφ’ όσον η Ελλάδα ανήκει στην Ε.Ε., τα σύνορά μας είναι σύνορα της Ευρώπης. Άρα για την διαφύλαξή τους υπεύθυνη είναι η Ευρώπη. Με την ορθή αυτή λογική έπρεπε όχι μόνο να φορτωθεί η Ε.Ε. συνολικά τους εξοπλισμούς, αλλά και την αναλογία σε προσωπικό που ασχολείται με την ασφάλεια των συνόρων της Ε.Ε. Αυτό είναι η αλήθεια, το δίκαιο και το σωστό, αλλά η Ευρώπη κάνει πως δεν καταλαβαίνει.
 

ΔΕΥΤΕΡΟΝ: Επισημαίνουν τα Μ.Μ.Ε. στις κατά καιρούς δημοσιεύσεις, την απορία, γιατί δεν τα βρίσκουν Έλληνες και Τούρκοι μεταξύ τους, ώστε να σταματήσει αυτή η αφαίμαξη, που τόσο βαρύνει τους φτωχούς φορολογούμενους των δυο Κρατών.  Τι σωστότερο από αυτό μπορεί να υπάρχει; Τίποτε. Τότε όμως τα πολιτισμένα ευρωπαϊκά Κράτη (συνέταιροί μας), η Αμερική και η Ρωσία ακόμη, πού θα πουλάνε το εμπόρευμά τους;

ΤΡΙΤΟΝ: Το θεωρώ απίθανο, να πιστεύει κανείς ότι οι προμήθειες στις Ένοπλες Δυνάμεις εγένοντο με αποκλειστικά κριτήρια την κάλυψη βασικών αναγκών των. Οι προμήθειες εγένοντο και με τον τρόπο που εγένοντο - βέβαια πάντα σκόπιμα απούσα η Στρατιωτική Ηγεσία - με κριτήριο το μέγεθος της προμήθειας (μίζας) ή πιθανόν και άλλων λόγων των μεσαζόντων και τίποτε άλλο. Απόδειξη απλή, ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις φορτώθηκαν πολεμικά μέσα και υλικά δισεκατομμυρίων, τα οποία ουδέποτε χρησιμοποιήθηκαν, είτε ως άχρηστα, είτε ως ακατάλληλα για την ελληνική πραγματικότητα.


ΤΕΤΑΡΤΟΝ: Σήμερα επειδή οι καιροί είναι κρίσιμοι και επικίνδυνοι, για τους «μακρυχέρηδες» του συστήματος και δύσκολη φαίνεται να είναι η «μίζα», έχει σταματήσει σχεδόν κάθε μορφής προμήθεια στις Ένοπλες Δυνάμεις, ακόμη και βασικών αναγκών λειτουργίας. Άρα αντιλαμβάνεται και ο τελευταίος Έλληνας γιατί εγένοντο οι προμήθειες και πώς εγένοντο.


ΠΕΜΠΤΟΝ: Την περίοδο αυτή καταβάλλει προσπάθεια η Στρατιωτική Ηγεσία να ανασυγκροτήσει τα περίφημα εκείνα στρατιωτικά εργοστάσια της ανακατασκευής, κατασκευής, ακόμη και εξαγωγής πολεμικού υλικού και μέσων που είχε κάποτε. Βέβαια φαντάζει σαν όνειρο, όχι γιατί δεν μπορούν να γίνουν, αλλά διότι φοβούμαι τον πόλεμο των εμπόρων προμήθειας πολεμικού υλικού και το διαβόητο και διεφθαρμένο Κομματικό κράτος, που δεν είναι εις θέση ν’ αντιληφθεί και να υπερασπισθεί τι συμφέρει και τι δεν συμφέρει στο άμοιρο αυτό Κράτος.


Τελειώνοντας τους προβληματισμούς μου, εις ότι αφορά μόνο για τις προμήθειες στις Ένοπλες Δυνάμεις, έχω να επισημάνω ότι η λεηλασία του χρήματος που προορίζετο για τις Ένοπλες Δυνάμεις από το υστέρημα του ελληνικού λαού άρχισε από τότε που η πολιτική εξουσία των Ενόπλων Δυνάμεων κατήργησε δια νόμου από την διεύθυνση Προμηθειών των Ενόπλων Δυνάμεων, τον Διευθυντή ταξίαρχο ή Υποστράτηγο και τον αντικατέστησε με κομματικό πολίτη της εκάστοτε Κυβέρνησης.


Και το αξιοσημείωτο στο θέμα αυτό είναι ότι ο κάθε νέος υπουργός Εθνικής Άμυνας που τοποθετείται, φέρνει και τον δικό του Διευθυντή Προμηθειών. Από πού να πιάσεις! Όπου να γυρίσεις να δεις πληγώνεσαι. Έλεος. Κρίμα τέτοια τύχη για την ωραία μας πατρίδα!