Γράφει ο
Ιωάννης Γ. Κουλούρης

Σε παλαιότερα και πρόσφατα άρθρα μου, πολλά από τα οποία έχουν δημοσιευτεί και στα ΜΜΕ,  είχα επισημάνει τον μέγιστο κίνδυνο που υπάρχει για τη χώρα μας από την, εκ μέρους της Τουρκίας, προ πολλών ετών, ανάπτυξη της βιομηχανίας και την παραγωγή μη επανδρωμένων ιπτάμενων αντικειμένων (drones ή UAV, όπως αποκαλούνται), τα οποία εκτός από απλά κατασκοπευτικά αντικείμενα, μπορεί να είναι και σοβαρά πολεμικά όπλα, δυνάμενα να μεταφέρουν και να εκτοξεύουν κατευθυνόμενα βλήματα και πυραύλους.

Είχα μάλιστα προτείνει από τότε ότι ο μόνος ενδεδειγμένος τρόπος αντιμετώπισής τους είναι η ηλεκτρονική τους εξουδετέρωση, δεδομένου ότι όλα αυτά είναι τηλεκατευθυνόμενα, και η άμεση ηλεκτρονική θωράκιση της χώρας μας έναντι αυτών, δεδομένου ότι αφενός η εξουδετέρωσή τους με τα αντίστοιχα αντιπυραυλικά συστήματα είναι αφενός δαπανηρή, δεδομένου ότι αυτά κοστίζουν λιγότερο από τους πυραύλους που θα τα εξουδετερώσουν, αλλά και πρακτικά αδύνατη λόγω του μεγάλου πλήθους αυτών που μπορεί η Τουρκία να στείλει εναντίον μας.

Παραθέτω κατωτέρω, για να μην τα επαναλάβω, αποσπάσματα από όσα ανέφερα σχετικά στο τελευταίο άρθρο μου τον Απρίλιο τρέχοντος έτους για το θέμα αυτό:

«Η Τουρκία έχει ήδη προ δεκαπενταετίας περίπου ασχοληθεί επισταμένως με τον τομέα αυτό και έχει αναπτύξει μεγάλη βιομηχανία κατασκευής μη επανδρωμένων ιπταμένων οχημάτων….. έχει κατασκευάσει βάσεις τηλεχειρισμού αυτών των οχημάτων, μερικές μάλιστα και στα παράλια του Αιγαίου, και έτσι δημιουργείται μία απειλητική κατάσταση για τη χώρα μας, τον εναέριο χώρο της οποίας έχουν πλημμυρίσει με τέτοια οχήματα….αναφέρεται επίσης ότι η Τουρκία έχει καταστεί η δεύτερη χώρα παγκοσμίως στην κατασκευή οπλισμένων UAV μετά τις ΗΠΑ!

Δεδομένου ότι σε κάθε περίπτωση τα οχήματα αυτά είναι τηλεκατευθυνόμενα, είτε από επίγειες βάσεις είτε από δορυφόρους, η δε κατάρριψή τους από πυραύλους εδάφους αέρος είναι εξαιρετικά δαπανηρή σε σχέση με την αξία τους, ο μόνος τρόπος εξουδετέρωσής τους είναι η παρεμπόδιση της επικοινωνίας τους  με τα κέντρα τηλεκατεύθυνσής τους.

Για το λόγο αυτό είχα προτείνει την κατασκευή κέντρων τα οποία, με κατάλληλη εκπομπή ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων, θα μπορούν να μπλοκάρουν την επικοινωνία των οχημάτων αυτών και να τα καθιστούν άχρηστα. Θεωρώ επίσης ότι είναι δυνατόν όχι μόνο να μπλοκάρουμε τις επικοινωνίες τους αλλά θα μπορούμε να τα θέσουμε υπό τον έλεγχό μας και να τα καταστήσουμε μπούμερανκ εναντίον εκείνων που τα εξαπολύουν, και εν προκειμένω της Τουρκίας. Με τα ίδια κέντρα θα μπορούμε επίσης να μπλοκάρουμε και να εξουδετερώνουμε ακόμα και τους πυραύλους που θα εκτοξεύονται εναντίον της χώρας μας, ακόμα και τις επικοινωνίες των εχθρικών αεροπλάνων.

Με την κατασκευή του προτεινόμενου κέντρου και τη στελέχωσή του από τους άξιους επιστήμονες που διαθέτουμε είτε εδώ είτε στο εξωτερικό, αφενός θα επιτύχουμε την ηλεκτρονική θωράκιση της χώρας μας και αφετέρου, στην περίπτωση πολέμου με κάποια γειτονική χώρα θα έχουμε τεράστιο πλεονέκτημα.

Είναι ευνόητο ότι για τεχνικούς λόγους δεν μπορώ να επεκταθώ σε περισσότερες λεπτομέρειες για το θέμα αυτό, όμως σε κάθε περίπτωση το αρμόδιο υπουργείο θα πρέπει άμεσα, εάν δεν το έχει ήδη κάνει, να προχωρήσει στην υλοποίησή του και είμαι βέβαιος ότι πολύ σύντομα θα είμαστε εμείς εκείνοι που θα είμαστε πρωτοπόροι στον τομέα αυτό.»

Ήδη όπως αποδείχτηκε πρόσφατα από τον πόλεμο στην Αρμενία αλλά και στη Λιβύη, η Τουρκία κάνει ευρεία χρήση και έχει υπεροπλία στον τομέα αυτό, και για το λόγο αυτό καθίσταται άμεση ανάγκη η κατασκευή των ανωτέρω κέντρων που προτείνω, και επειδή δεν έχω πληροφορηθεί κάτι τέτοιο, επανέρχομαι στο θέμα, και θα αποστείλω το άρθρο αυτό και στον αρμόδιο υπουργό εθνικής άμυνας, αναμένοντας κάποια διαβεβαίωση εκ μέρους του.

Κατανοώ ότι το θέμα είναι λεπτό και άπτεται διεθνών συνθηκών και κανονισμών, όμως θέλω να τονίσω ότι εάν σε κάτι η χώρα μας υπερέχει έναντι όλων των άλλων χωρών και ιδίως της Τουρκίας, είναι το πλήθος,  η επιστημονική κατάρτιση και η έμφυτη εφυία μας έναντι των άλλων λαών, που μπορεί να μας καταστήσει πρωτοπόρους και ασυναγώνιστους.

Επίσης θέλω να αναφέρω, εάν ήδη δεν είναι γεγονός, ότι πρέπει να υπάρξει διεθνής συνθήκη, ότι κάθε χώρα θα μπορεί χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση ή συνέπεια, να καταρρίπτει ή να εξουδετερώνει  ηλεκτρονικά  κάθε ανεπάνδρωτο αντικείμενο που θα εισέρχεται στον εναέριο χώρο της, και για το θέμα αυτό θα πρέπει η χώρα μας να αναλάβει σχετική πρωτοβουλία είτε στο ΝΑΤΟ είτε στον ΟΗΕ ή όπου αλλού είναι αναγκαίο.