Αποκηρύσσουμε μετά βδελυγμίας τη Λίστα Λαγκάρντ! Αν ο σκοπός ήταν να εξατμιστεί κάθε ενδιαφέρον για τη Λίστα Λαγκάρντ και να συγκαλυφθεί ο ρόλος των υπό διερεύνηση προσώπων – όσον αφορά στην απόκρυψη, απώλεια και μη αξιοποίησή της – είναι βέβαιο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ το έχει πετύχει κι’ αυτό.

Λειτουργώντας στην τυχοδιωκτική λογική «ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου», από την Κύπρο ως τη Λίστα Λαγκάρντ, ο ΣΥΡΙΖΑ αδιαφορεί για οτιδήποτε δεν σχετίζεται με τις στενά κομματικές του επιδιώξεις.

Ήταν, βέβαια, από την αρχή σίγουρο πως και αυτή η επιτροπή δεν θα κατέληγε πουθενά – όπως και όλες οι άλλες.

Ποτέ καμιά κοινοβουλευτική επιτροπή δεν πέτυχε οτιδήποτε, αφού κάθε φορά οι κρίνοντες είναι και κρινόμενοι.

Δεν είναι τυχαίο ότι σε καμιά χώρα του κόσμου τα πολιτικά πρόσωπα δεν κρίνονται από πολιτικούς, αλλά οδηγούνται στον φυσικό τους δικαστή – φυσικά με κάποια διαδικασία, ώστε να μην καταργείται η ασυλία, που υπάρχει για να εξυπηρετείται το δημόσιο συμφέρον και όχι οι ενδιαφερόμενοι.

Σε όλον τον κόσμο, κοινοβουλευτικές επιτροπές στήνονται για τη διερεύνηση θεμάτων στα οποία εμπλέκονται μη πολιτικά πρόσωπα – για παράδειγμα, οι γερουσιαστικές επιτροπές στις ΗΠΑ που ερευνούν θέματα όπως η οικονομική κρίση, αλλά καλούν εκπροσώπους της Κεφαλαιαγοράς, των τραπεζών, των διεθνών οίκων αξιολόγησης.

Στην Ισλανδία, στην επιτροπή για τη διερεύνηση των ευθυνών του «πρωθυπουργού της κρίσης» μετείχε μόνο ένας εκπρόσωπος του κοινοβουλίου – γι’ αυτό και έβγαλε αμέσως πόρισμα που δεν αμφισβητήθηκε από κανέναν.

Στη Βρετανία, η διερεύνηση πολιτικών ευθυνών (όπως το σκάνδαλο με τα βουλευτικά έξοδα) ανατίθεται πάντα σε έναν αναγνωρισμένο από όλους συνταξιούχο ανώτατο δημόσιο λειτουργό – κατά προτίμηση σε κάποιον που η βασίλισσα έχει αναγνωρίσει τις υπηρεσίες του και του έχει απονείμει τον τίτλο του Σερ.

Αλλά, ας μην πάμε μακριά.

Αυτή τη στιγμή στην Κύπρο (αλλά και παλαιότερα με την έκρηξη στο Μαρί), την υπόθεση διερευνά τριμελής επιτροπή σημαντικών πρώην δικαστικών, την αξία και την αμεροληψία των οποίων αναγνωρίζουν όλα τα κόμματα.

Όταν θα εκδώσει το πόρισμά της, θα είναι… και τα σκυλιά δεμένα!

Στην Ελλάδα πάλι, αυτό που συμβαίνει με τις εξεταστικές είναι κάτι το πρωτοφανές.

Πολύωρες συνεδριάσεις, διαρροές, πολιτικές σκοπιμότητες και τόσα πορίσματα όσα και τα κόμματα που κάθε φορά βρίσκονται στη Βουλή.

Αλλά αυτό που συμβαίνει με την διερεύνηση της υπόθεσης της Λίστας Λαγκάρντ, είναι από τα άγραφα.

Έχουμε φτάσει όλοι στο σημείο να αδιαφορούμε πλήρως για οποιαδήποτε πτυχή της.

Ακόμη και αν βρουν και μας δείξουν τον ένοχο, θα έχουμε τόσο πολύ εξαντληθεί, που απλώς θα ανασηκώσουμε αδιάφορα τους ώμους.

Είναι απορίας άξιο πώς οι εκπρόσωποι των άλλων κομμάτων (αλλά και οι άλλοι δύο εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ) δεν τα παρατάνε από τώρα.

Διότι σ’ αυτήν την επιτροπή ο κ. Τσίπρας αποφάσισε να τοποθετήσει πρόσωπο το οποίο τινάζει στον αέρα κάθε συζήτηση.

Είναι πλέον προφανές ότι ο κ. Τσίπρας δεν ενδιαφέρεται για την αποκάλυψη της αλήθειας, αλλά στέλνει εδώ κι’ εκεί, προσεκτικά και σκόπιμα, όποιον κάνει την περισσότερη φασαρία και σπάει τα νεύρα των υπολοίπων.

Σε όσα μαρτύρια και αν υποβληθούν οι μάρτυρες – κάτι το οποίο, ως γνωστόν, απαγορεύεται στο δικαιικό μας σύστημα – δεν είναι τόσο ηλίθιοι ώστε να πιαστούν κορόιδα, έστω και αν μερικές φορές καταβάλλονται από την κόπωση.

Δεν είναι η πρώτη φορά που το γράφω και το λέω:

Ένας μάρτυρας (αν πρόκειται για φυσιολογικό άνθρωπο με πεπερασμένες αντοχές) δεν αντέχει πάνω από τρεις ώρες εξέταση.

Μετά, οποιοσδήποτε φυσιολογικός άνθρωπος ζαλίζεται, μπερδεύεται, πέφτει σε αντιφάσεις.

Ο τρόπος δηλαδή με τον οποίο γίνεται η εξέταση των μαρτύρων στη συγκεκριμένη επιτροπή (πολύωρος, με επαναλαμβανόμενες ίδιες ερωτήσεις, επιθετικός, ειρωνικός, με αγορεύσεις που στα πρακτικά καταλαμβάνουν πάνω από δέκα σελίδες) είναι παράνομος!

Όχι μόνο επειδή παραβιάζει ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά επειδή μπορεί να οδηγήσει σε εσφαλμένη κρίση την επιτροπή.

Οι δε ύβρεις που εκτοξεύονται κατά του προέδρου της επιτροπής, δεν αποτελούν δείγμα κακής συμπεριφοράς, αλλά μέσο υπονόμευσης των εργασιών της επιτροπής.

Το επόμενο που μπορεί να δούμε είναι… λάμπα ανακρίσεως, φάλαγγα στα κρατητήρια της Μπουμπουλίνας και μακρονησιώτικο ξύλο με το σύρμα.

Αλλά ως γνωστόν, σ’ αυτές τις περιπτώσεις δεν μαθαίνεις την αλήθεια, προκαλείς συσκότιση.

Και απλώς εξασφαλίζεις την ομολογία του ανακρινόμενου για να γλιτώσει τα βασανιστήρια.

Στο μεταξύ, όλοι μαζί θα συνεχίσουμε να αποκηρύσσουμε μετά… βδελυγμίας τη Λίστα Λαγκάρντ!

Και άπασας τας παραφυάδας αυτής!