Γράφει ο
Ιωάννης Γ. Κουλούρης

Μέχρι σήμερα απέστειλα στα διάφορα ΜΜΕ και στα κόμματα πέντε άρθρα με προτάσεις  σχετικά με την αναθεώρηση του συντάγματός μας, το οποίο είναι ανεπίκαιρο και αποτέλεσε και αποτελεί την κύρια αιτία της οικονομικής κατάρρευσης της χώρας μας και ανάσχεσης κάθε προσπάθειας επενδυτικών πρωτοβουλιών και οικονομικής  της ανόρθωσης.

Μερικά ΜΜΕ δημοσίευσαν  τα άρθρα αυτά, και τους ευχαριστώ γι’ αυτό,  και το σημερινό είχε σκοπό να αποτελέσει τη σύνοψη και τον επίλογο των προτάσεων μου.

Δυστυχώς, από τη συζήτηση και τις αποφάσεις της Βουλής για το θέμα αυτό , αποδείχτηκε ότι το κατεστημένο πολιτικό μας σύστημα, είτε δεν κατανοεί το πρόβλημα, είτε σε πλήρη συμπαιγνία μεταξύ όλων των συνιστωσών του, εμπαίζει τον Ελληνικό λαό και δεν προτίθεται να κάνει τις μεταρρυθμίσεις του συντάγματος που έχει ανάγκη η χώρα, αλλά μόνο όσες εξυπηρετούν τη δική του επιβίωση και διαιώνιση,  αδιαφορώντας για το μέλλον και την πρόοδο της χώρας

Έτσι εάν δεν ευρεθεί τρόπος να  αγνοηθούν οι δεσμευτικές αποφάσεις της παρούσας βουλής, και να μπορέσει η βουλή που θα προκύψει από τις εκλογές να προβεί σε όλες τις αναγκαίες αλλαγές του συντάγματος, δεν μπορεί να γίνει κάποια ουσιαστική βελτίωση του  και η σημερινή ευκαιρία θα χαθεί και θα μετατεθεί για το απώτερο μέλλον.

Οι δύο, σημαντικές μεν αλλά αναμενόμενες , αναθεωρήσεις που όπως φαίνεται θα γίνουν, θα αφορούν μόνο στην κατάργηση της ακατανόητης σύνδεσης της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας με την τύχη της κυβέρνησης,  και του κατάπτυστου άρθρου 86 που προέβλεπε την ατιμωρησία των παρανομούντων υπουργών. Αλλά ακόμα και οι δύο αυτές αλλαγές θα γίνουν κατά τέτοιο τρόπο ώστε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να εξακολουθεί να είναι διακοσμητικό στοιχείο, οι δε παρανομήσαντες και παρανομούντες υπουργοί να εξασφαλίσουν την μελλοντική αμνηστία τους.

Κατόπιν τούτων ένα μόνο έχω να πω. Δυστυχώς και στην αναθεώρηση αυτή,  η κατάληξη θα είναι μάλλον άνθρακες ο θησαυρός, και η χώρα δεν πρόκειται να αποκτήσει το αναγκαίο σύγχρονο σύνταγμα.

H πατρίδα μας θα παραμείνει έτσι δέσμια ενός παρωχημένου και αντιαναπτυξιακού συντάγματος, εκτός και εάν ευρεθεί κάποιος τρόπος και να υπάρξει η θέληση και η βούληση της νέας κυβέρνησης και βουλής να παρακάμψει τις δεσμεύσεις των αποφάσεων της παρούσας βουλής, πράγμα που κατά τη γνώμη μου μπορεί να γίνει.

Κατά την άποψή μου αυτό πρέπει να είναι το διακύβευμα των προσεχών εθνικών εκλογών και όσα κόμματα το διακηρύξουν θα πρέπει να τύχουν της υποστήριξης του Ελληνικού λαού.

Εάν δεν γίνει κάτι τέτοιο δεν υπάρχει ελπίδα για τη χώρα μας, αλλά μόνο χειρότερα μπορούμε να περιμένουμε και θα είμαστε άξιοι της μοίρας μας.

Τέλος για όσους δεν διάβασαν ή όσα μέσα δεν δημοσίευσαν τα προηγούμενα άρθρα μου, τα επισυνάπτω σε ενοποιημένο κείμενο, το οποίο θα στείλω και σε όλα τα κόμματα. Δεν ισχυρίζομαι ότι έχω το αλάθητο ή ότι δεν υπάρχουν και άλλες ή και καλύτερες προτάσεις, όμως για όσα αναφέρω κανείς δεν παρουσίασε συγκεκριμένες αντιρρήσεις ή αντιπροτάσεις. Προφανώς εάν ήμουν κάποιος επώνυμος παρουσιαστής τηλεόρασης ή αρθρογράφος εφημερίδας, θα τους είχε δοθεί μεγαλύτερη προσοχή. Δυστυχώς στην Ελλάδα δεν έχει σημασία το τι λέει κάποιος,  αλλά ποιος το λέει.