Σαββατοκύριακo
21-22 Δεκεμβρίου 2024
21-22 Δεκεμβρίου 2024
Ημερήσια ηλεκτρονική εφημερίδα, Αρ. φύλλου 5207
Οι εξελίξεις στο Τραπέζιο Ανατολικού Ζητήματος
Φεύγει το 2011. Φέτος στον Δυτικό πολιτισμό όλο το ενδιαφέρον των συνανθρώπων μας επικεντρώθηκε στα οικονομικά. Ειδικά η χώρα μας, με την ανοχή του πολιτικού μας κατεστημένου, βρέθηκε στη δίνη των εξελίξεων και χρησιμοποιείται ως πειραματόζωο «της νέας τάξης πραγμάτων». Οι παράγοντες του εφαρμοσμένου νεοφιλελευθερισμού (Wall Street, City και Βρυξέλες) ανταγωνίζονται στις πλάτες των Ελλήνων για να επαληθεύσουν την ορθότητα της θεωρητικής τους θέσης.
Στο έτος που διανύσαμε κάθε κάτοικος της Ελλάδας από την δική του σκοπιά, μετρά και τακτοποιεί «τις οικονομίες του». Έτσι και εμείς για έξι μήνες ασχοληθήκαμε με το τρέχον «ζήτημα», παραμερίζοντας την βασική μας θεματολογία. Με την λήξη του 2011, επιστρέφουμε στα του «Ανατολικού ζητήματος», διότι το νέο έτος βρίσκει φλεγόμενο το κάθε σημείο του «Τραπεζίου Ανατολικού Ζητήματος»[1].
Οι ενεργειακές εξελίξεις
Η μάχη για υδρογονάνθρακες στη λεκάνη της Μεσογείου, ξεκινά μετά από την πετρελαϊκή κρίση. Οι πετρελαϊκές εταιρίες δείχνουν ενδιαφέρον για τα υποθαλάσσια κοιτάσματα. Έτσι στην Ανατολική Μεσόγειο ακολουθούν οι μάχες Γιομ Κιπούρ (1973) και Κύπρος (1974). Η ανακατανομή των χωρικών υδάτων και η συνεχόμενη ένταση στην περιοχή δεν επέτρεψε την οικονομική εκμετάλλευσή της. Μετά την κατάρρευση του ανατολικού μπλοκ, αλλάζουν ριζικά οι συσχετισμοί.
Οι Δυτικοί προσπαθούν να εισβάλουν ξανά (όπως αρχές του 20ου αιώνα), σε Μεσοποταμία και Κασπία. Η Τουρκική Δημοκρατία δεν επαναλαμβάνει τα λάθη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και μένοντας πιστή στις αρχές των Αγγλοσαξονικών συμβάσεων, εφαρμόζει δική της πολιτική, προβάλλοντας το Ευρωισλαμικό δόγμα.
Το 2011 στη Λιβύη σημειώθηκε βίαιη εξέγερση, κάτω από διάφορες επιρροές, όπως θρησκευτικές, φυλετικές, νομαδικές, πολιτικές κ.ά. Σε μία χώρα που είχε μηδενικό εξωτερικό χρέος και το ποσοστό αναλφαβητισμού είχε μειωθεί στο 2% (όταν κυμαίνονταν στο 45% πριν 50 χρόνια), ζήσαμε την πλήρη καταστροφή βασικών ανθρωπιστικών υποδομών, με ελάχιστες φθορές σε διυλιστήρια και πετρελαϊκές αποθήκες.. Το νέο καθεστώς, όταν εξεγείρονταν, από τα πρώτα θέματα που «διευθέτησε» ήταν η νέα σημαία [κοίτα εικόνα ΙΙ] και η ίδρυση νέας «Εθνικής Τράπεζας» των εξεγερμένων (πράγμα πρωτάκουστο για τις προηγούμενες εξεγέρσεις, που σημειώθηκαν ανά την οικουμένη). Με την αποσύνθεση του κατεστημένου Καντάφι, βγήκαν στο φως της δημοσιότητας οι σχέσεις British Petroleum (BP) και Λιβυκών Μυστικών Υπηρεσιών, που διαρκούσαν πέρα των 30 ετών. Όμως θάφτηκαν ξανά «εν μία νυκτί»!
Εδώ πρέπει να τονίσουμε ότι αν και η Σούδα χρησιμοποιήθηκε ως κόμβος για τις επιχειρήσεις στη Λιβύη, ο πρώτος Πρωθυπουργός που επισκέφθηκε τη Λιβύη δεν ήταν ο πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς (αν και είχε δηλώσει την αντίστοιχη επιθυμία) αλλά ο Πρωθυπουργός της Τουρκίας R.T. Erdoğan, στις 16/9/2011. Η Δύση προσπάθησε να διασκεδάσει τις εντυπώσεις[2], όμως αν μελετήσουμε την σχετική δήλωση της «Ένωσης Εξαγωγέων Μεσογείου της Τουρκίας»[3], θα διαπιστώσουμε ότι ήδη τα πρώτα συμβόλαια ανοικοδόμησης και τροφοδοσίας έχουν υπογραφεί από παράγοντες τουρκικών επιχειρήσεων με την υποστήριξη της Τυνησίας, που ο Erdoğan επισκέφθηκε στις 17/9/2011.
Από την άλλη η «μικρή Κύπρος» με το μεγάλο ανάστημα και με υπό κατοχή το 45% των εδαφών της, από τον Απρίλιο του 2004 δηλώνει την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) της. Υπογράφει σχετικές συμβάσεις (όπως ορίζει ο καταστατικός χάρτης του ΟΗΕ), με Αίγυπτο (2006), Λίβανο (2007) και Ισραήλ (2010). Έτσι ξεκινά και στην δημοπρασία των 12 θαλασσίων οικοπέδων της, που αποδεδειγμένα διαθέτουν φυσικό αέριο και με τα δεδομένα του παγκόσμιου ανταγωνισμού συμφέρει να αντληθεί. Αν και συζητούνται τα:
• Κατά πόσο πολιτικά και τεχνικά είναι ορθή η δημοπράτηση και άντληση του φυσικού αερίου συγχρόνως σ’ όλα τα οικόπεδα,
• Το κέρδος ή η ζημία που θα επιφέρει η παραχώρηση των σχετικών αδειών σε μία ή διαφορετικές πολυεθνικές συμπράξεις,
είναι γεγονός ότι η Κύπρος εκτός του ότι θα βελτιώσει τα οικονομικά της, προτείνει και μία νέα λύση προς προμήθεια φυσικού αερίου στην ΕΕ. Έτσι αποδεσμεύεται η ΕΕ από τα εκβιαστικά συμβόλαια του Τουρκμενιστάν και του Αζερμπαϊτζάν, που η τροφοδοσία είναι εξαρτημένη από την Τουρκική Δημοκρατία. Το θέμα προφανώς πανικόβαλε την Τουρκική Δημοκρατία. Έτσι στις 15/7/2011 ο Υπ. Εξ. Davutoğlu (Νταβούτογλου), προβαίνει σε απειλητικές δηλώσεις λέγοντας ότι «Εάν μέχρι το Ιούλιο του 2012 δεν επιλυθεί το Κυπριακό, θα έχουμε σοβαρά προβλήματα με την ΕΕ στο να αναλάβει η Κύπρος την προεδρία». Ίδωμεν!
Η Ελλάδα ακόμα δεν έχει δηλώσει ΑΟΖ και περιορίζεται στα 6 ν.μ. χωρικά ύδατα. Μόλις στις 22/8/2011 (Ν.4001/2011) συστήνει την Ελληνική Διαχειριστική Εταιρεία Υδρογονανθράκων (ΕΔΕΥ ΑΕ). Η ΕΔΕΥ θα θεσμοθετήσει τις όποιες διεθνείς διαδικασίες έρευνας, οι οποίες έρευνες είχαν ολοκληρωθεί από το Ινστιτούτο Γεωλογίας και Ερευνών Υπεδάφους την περίοδο 1964 – 1966[4]!.. Τα αποτελέσματα των τότε ερευνών δεν αξιοποιήθηκαν από την «Εθνική Κυβέρνηση» των Συνταγματαρχών. Γνωρίζοντας και την ιστορική ευθύνη της εν λόγω κυβέρνησης, σ’ ότι αφορά την Μεγαλόνησο, μπορούμε άνετα να συμπεράνουμε και την επιπρόσθετη «παράβλεψη» της. Όμως τι έκαναν οι «δημοκράτες» που τους ακολούθησαν;
Μόλις τον Δεκέμβριο του 2011, ανακοινώνεται επίσημα ο χάρτης «προς Έρευνα Περιοχή» [κοίτα χάρτη Ι], στον οποίο δεν συμπεριλαμβάνεται ούτε καν το Κρητικό Πέλαγος (όπου στις 23/5/2006, στο Ανατολικό σημείο του, είχε δολοφονηθεί ο Σμηναγός Κώστας Ηλιάκης, από Τούρκο συνάδελφό του). Έτσι επιβεβαιώνεται εκ νέου ότι ο προς Αγγλοσαξονικές συμβάσεις πιστός εξ ανατολάς γείτονάς μας δεν ισχυροποιείται λόγω της επιτυχημένης πολιτικής του, αλλά λόγω της ενδοτικής πολιτικής της Ελλάδας. Διότι δεν είναι δύσκολο να συμπεράνουμε, ότι στην επερχόμενη Ελληνοτουρκική Σύμπραξη εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων της κοινής ΑΟΖ, θα συμπεριληφθούν Μυρτώο, Καρπάθιο και Κρητικό Πέλαγος.
Η Τουρκία για να αντεπεξέλθει στις οικονομικές απαιτήσεις του εν λόγω σχεδίου, ξεκίνησε ήδη να συσσωρεύει κεφάλαια. Έτσι στις 31/10/2011 καταγγέλλει την από 14/2/1986 ισχύουσα σύμβαση μεταξύ BOTAŞ και GAZPROM (η οποία επανεγκρίνεται στις 18/4/2003), με την οποία το Τουρκικό Κράτος ήταν αναγκασμένο στην αγορά 6 εκ.μ3 φυσικού αερίου ανά έτος από την Ρωσία μέσω Δυτικού Αγωγού. Η Τουρκία προτείνει να αναλάβουν την εν λόγω σύμβαση από 1/1/2012 ιδιωτικές επιχειρήσεις. Ως σημείο πώλησης ορίζονται τα Τουρκοβουλγαρικά σύνορα και η προς πώληση ποσότητα είναι:
Εδώ πρέπει να τονίσουμε, ότι αρχές του 2011 ο Τούρκος Πρωθυπουργός Erdoğan και ο Υπ. Εξ. Davutoğlu είχαν επισκεφθεί την Ουκρανία, όπου είχαν υπογράψει εμπορική σύμβαση και σύμβαση κοινής βιομηχανικής παραγωγής. Ως γνωστόν, το Σεπτέμβριο του 2011 αναθερμαίνεται η διαφορά μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας σ’ ότι αφορά την διέλευση φυσικού αερίου και στις ίδιες ημερομηνίες η BOTAŞ ανακοινώνει ότι εάν η ΔΕΠΑ ΑΕ. δεν εκπληρώσει τις ταμειακές της υποχρεώσεις (δηλαδή οι Έλληνες είναι αφερέγγυοι) η εταιρεία θα παύσει να προμηθεύει την Ελλάδα με φυσικό αέριο.
Τον μήνα που περάσαμε ζούμε ραγδαίες διεθνείς εξελίξεις:
• Ο Πρωθυπουργός της Ουκρανίας ζητά από την Ουκρανική Βουλή να μην εγκρίνει τον προϋπολογισμό της χώρας μέχρι η Ρωσία να υπογράψει την αντίστοιχη σύμβαση σ’ ότι αφορά το φυσικό αέριο.
• Ο Υπουργός Οικονομικών της Βουλγαρίας, στις 6/12/2011 ανακοινώνει την οριστική αποχώρηση της Βουλγαρίας από το σχέδιο κατασκευής του πετρελαιαγωγού Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη, έστω κι αν η αποχώρηση της κοστίσει άμεσα περίπου 6,5 εκ. Ευρώ.
• Μετά τις Ρωσικές εκλογές 4/12/2011, ενώ το κόμμα Ενωμένη Ρωσία του οποίου ηγείται ο Β. Πούτιν έρχεται πρώτο με 49,3% των ψήφων και δεύτερο το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ρωσίας με 19,2 %, στην Ρωσία ξεσπούν «εξεγέρσεις» με πρόσχημα «νοθεία» στις εκλογές. Ο Β. Πούτιν κατηγορεί το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ ως υποκινητή των εξεγέρσεων.
Ορυκτός πλούτος, αίτιο πτώχευσης
Είχαμε αναφέρει ότι η οικονομική ύφεση που ζούμε ομοιάζει κατά πολύ με αυτή της περιόδου 1873 – 1896[5]. Την ίδια περίοδο η κάθετη μείωση της τιμής της σταφίδας εξανάγκασε τους Έλληνες επιχειρηματίες να αλλάξουν τον προορισμό των επενδύσεών τους από το έδαφος στο υπέδαφος[6]. Η ελληνική χρεοκοπία που ακολουθεί, συντελεί στο να καπηλευθούν όλες οι προσπάθειες από τους Ευρωπαίους συμμάχους μας. Διακρίνεται περίπου η ίδια ιστορική αναδρομή από την παρουσίαση του Υφυπουργού ΠΕΚΑ Γιάννη Μανιάτη. Αν και ήταν γνωστό, εδώ και 50 χρόνια, ότι διαθέτουμε στρατηγικά ορυκτά[7] και ότι το 86% του νικελίου και το 65% του βωξίτη της Ε.Ε. εξορύσσονται στην Ελλάδα, οι πολιτικοί προϊστάμενοι της χώρας μας τα ανακάλυψαν μετά την υπογραφή του μνημονίου και του μεσοπρόθεσμου. Περισσότερο δε ο ίδιος υφυπουργός ομολογεί ότι οι τρέχουσες τιμές των μεταλλίων ανέρχονται περίπου στα 28δις. Ευρώ. Δηλαδή εάν επαληθευθεί η πρόβλεψη χρεοκοπίας το 2019[8], όπως έγινε και το 1893, που η Ευρώπη προμηθεύτηκε τον απαραίτητο μόλυβδο για τους επερχόμενους Ευρωπαϊκούς πολέμους, στα τέλη της δεκαετίας μας, η Ελλάδα θα τροφοδοτήσει την ΕΕ με τα στρατηγικά ορυκτά της, χωρίς να πάρει κανένα αντίτιμο, παρά μόνο θέσεις εργασίας στα μεταλλεία. Οι μισθοί δε των μεταλλωρύχων, διαμορφώνονται στις ημέρες μας.
Η εξάπλωση του «Τουρκικού Ιμπεριαλισμού», ο Νεοθωμανισμός
Όταν συντάσσονταν το παρόν κείμενο, οι Βρυξέλες προσπαθούσαν να πείσουν την Αγγλία για την εφαρμογή της νέας δημοσιονομικής πολιτικής της ΕΕ, μία πολιτική, που εφάρμοσαν με τον σκληρότερο τρόπο στην Ελλάδα πριν καν θεσμοθετηθεί στην ΕΕ. Διότι εάν αποκαλυφθούν οι στενές σχέσεις χρηματοπιστωτικών κέντρων με το δημόσιο, η Αγγλία θα περιέλθει σε δυσμενέστερη θέση, απ’ ότι η Ελλάδα. Βέβαια η Αγγλία διατηρεί το ισχυρό εθνικό νόμισμά της. Από την άλλη η Τουρκία προσπαθεί να οξύνει τις σχέσεις της με την ΕΕ, αναμένοντας τα αποτελέσματα της κρίσης και κάνοντας σχετικές πολιτικές κινήσεις προς Κολχίδα και στρατηγικές προς ΗΠΑ. Ας τα πάρουμε από την αρχή.
Η πολύπλευρη έξοδος προς Γεωργία
Στα τέλη Μαΐου αποφασίζεται η άρση χρήσης διαβατηρίου μεταξύ Τουρκίας και Γεωργίας, με επόμενο βήμα το άνοιγμα νέων τελωνειακών διαδρομών μεταξύ των δύο χωρών. Στη συνέχεια διαπιστώνεται μαζική είσοδος Τούρκων επιχειρηματιών στη Γεωργία, όπως των ομίλων Doğan (που διαθέτει το 50% των ΜΜΕ της Τουρκίας), Nurol (που διαχειρίζεται υπερπολυτελείς ξενοδοχειακές μονάδες, όπως Sheraton κ.ά), TAV - URBAN (που ανακαίνισαν το αεροδρόμιο της Τιφλίδας και ανέλαβαν την διαχείρισή του για 20 χρόνια) κ.ά. Το γεγονός θεωρήθηκε «νέα ευκαιρία» από το διεφθαρμένο γεωργιανό δημόσιο και σημειώνονται μαζικές συλλήψεις Τούρκων επιχειρηματιών και στελεχών μαζί με άλλων αμφιβόλου δραστηριοτήτων ατόμων, με απώτερο σκοπό την είσπραξη προστίμων για το κράτος και «φακελάκι» για κρατικούς λειτουργούς. Ο πρωθυπουργός R.T. Erdoğan αναγκάζεται δύο φορές να μεσολαβήσει προκειμένου να απελευθερωθούν Τούρκοι κρατούμενοι στη Γεωργία.
Αρχές Δεκεμβρίου ανακοινώνεται ο σιδηρόδρομος Μπακού – Τιφλίδα – Καρς – Άγκυρα. «σιδηρόδρομος του δρόμου του μεταξιού», όπως αποκαλείται από τις τουρκικές αρχές[9]. Ανοίγει ως εσωτερική η αεροπορική γραμμή Μπατούμι (Βαθύ λιμήν) – Τραπεζούς.
Οι τουρκικές αρχές δεν αρκέστηκαν, μόνο σε οικονομικές επιχειρήσεις αλλά έδωσαν σημασία και σε πολιτισμικές παρεμβάσεις. Όπως:
• Με τα σχολεία που εκτείνονται σε ολόκληρη την Γεωργία (από πρωτοβάθμια μέχρι και πανεπιστήμια)[10]
• Με την προβολή της τουρκικής καταγωγής της μητέρας του Γεωργιανού προέδρου.
• Θέτοντας το πρόβλημα θρησκευτικής ελευθερίας των Γεωργιανών Μουσουλμάνων και προσφέροντας άμεση λύση.
• Θέτοντας υπό συζήτηση τους Τούρκους της Ahıska (όπως τους ονομάζουν), οι οποίοι «τυχαία» ζουν κοντά στα σύνορα Γεωργίας – Τουρκίας.
Δραστηριότητες Fethullah Gülen
Σήμερα σχολεία κάθε βαθμίδας (περίπου 500 πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια και 6 πανεπιστήμια) της ομάδος Gülen, παρέχουν εκπαίδευση σε πολλές γλώσσες και κλάδους ανά την οικουμένη. Δραστηριοποιούνται σε 95 χώρες του κόσμου, κυρίως στις «τουρκόφωνες» δημοκρατίες της τέως Σοβιετικής Ένωσης. Η τουρκική γλώσσα της Τουρκικής Δημοκρατίας διδάσκεται ως προαιρετική γλώσσα σ’ όλα τα εκπαιδευτικά κέντρα. Το μεγαλύτερο τμήμα του διοικητικού και εκπαιδευτικού προσωπικού των κέντρων είναι τουρκικής καταγωγής. Η μεγαλύτερη επιτυχία της ομάδας σημειώνεται στο Καζακστάν και στις ΗΠΑ[11].
O F.Gülen από το 1999 ζει στην Pennsylvania των ΗΠΑ. Αν και κατά την ομολογία του[12], βγαίνει ελάχιστα από τον χώρο που ζει, η ομάδα του έχει ιδρύσει πλέον των 50 «τουρκικών πολιτιστικών κέντρων» και εκπαιδευτηρίων σ’ όλη τη επικράτεια των ΗΠΑ. [κοίτα εικόνα ΙΙΙ].
Είναι γεγονός ότι έχει πρωτοστατήσει στην πρωτοβουλία του ΑΠΘ Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου, σ’ ότι αφορά τον διάλογο των θρησκειών από το 1996. Το 2003 προκαλεί θύελλα στα ισλαμικά κέντρα όταν προτείνει την συνεύρεση Μουσουλμάνων και Χριστιανών «στην πνευματική άμπελο του Ιησού Χριστού» [13]. Οι δραστηριότητές του, το 2010 μπαίνουν κάτω από το μικροσκόπιο του FBI και τα αντί ισλαμικά bloq’s [14] αρχίζουν να ενδιαφέρονται για τις δραστηριότητες του Gülen στις ΗΠΑ.
Τα ανθρώπινα δικαιώματα σήμερα στην Τουρκία
Όταν το τρίπτυχο Gülen «οικονομία, πολιτισμός, πνεύμα» καλά κρατεί και αναπλάθεται μέσα στην δημοκρατική αντίληψη της Δύσης, η Τουρκία αρχίζει να διοργανώνει ημερίδες και πανεπιστημιακές έρευνες σ’ ότι αφορά την επερχόμενη κρίση «καθαρού νερού». Καλεί τους επιστήμονες να προτάσσουν «πολιτική ύδατος».
Μετά τις συλλήψεις, για τις υποθέσεις Ergenekon (Εργκενεκόν) και Balyoz (Μπαλιόζ), ξεκίνησαν από το καλοκαίρι οι συλλήψεις για την υπόθεση KCK (κουρδικών οργανώσεων, που αποβλέπουν στον διαμελισμό της Τουρκίας). Οι συλληφθέντες για την υπόθεση αυτή μέχρι αρχές Δεκεμβρίου ανέρχονταν στις 4.250. Όμως όταν σ’ αυτούς συγκαταλέγεται και ο πολλαπλά βραβευθείς, υποστηριχτής ανθρωπίνων δικαιωμάτων ο 63χρονος Ragıp Zarakolu, αντιλαμβανόμαστε ότι «κάτι άλλο τρέχει»!
Τμήμα της αλήθειας βρίσκεται στις ανακοινώσεις του Sezgin Tanrıkulu (Σεζγκίν Τανρίκουλου)[15], που έκανε στην ημέρα προστασίας ανθρωπίνων δικαιωμάτων (10 Δεκεμβρίου). Ως προς τον Tanrıkulu από τους 35.117 κρατούμενους με την κατηγορία του «τρομοκράτη» σ’ όλο τον πλανήτη, οι 12.897 βρίσκονται στις τουρκικές φυλακές. 71 δημοσιογράφοι κρατούνται στις φυλακές της Τουρκίας. Οι αριθμοί αυτοί είναι μεγαλύτεροι απ’ αυτών που κρατούνται στις ιρανικές αλλά και στις κινέζικες φυλακές. 8 εκλεγμένοι βουλευτές της Τουρκικής Μεγάλης Βουλής, σήμερα βρίσκονται στη φυλακή. Το 2011 υπήρξαν 15 ανεξιχνίαστες πολιτικές δολοφονίες[16] και 19 άτομα έχασαν την ζωή τους από τις σφαίρες των Δυνάμεων Ασφαλείας. 31 συνάνθρωποί μας έχασαν την ζωή τους «από βία» στις φυλακές και 2.672 ανήλικοι βρίσκονται στα αναμορφωτήρια, οι 500 περίπου εξ αυτών μαθητές και άλλοι τόσοι φοιτητές έγκλειστοι στις φυλακές. Το 2010, 350 άτομα έχουν προσφύγει στα δικαστήρια με την κατηγορία ότι υπέστησαν βασανιστήρια κατά την διάρκεια της κράτησής τους. Περίπου 15.000 ιστοσελίδες έχουν απαγορευθεί να εμφανίζονται στην τουρκική επικράτεια, και 7 περιοδικά και εφημερίδες έχουν παυτεί με δικαστική απόφαση.
Ένας τραγικός απολογισμός, που αγνοείται από τους δήθεν ειρηνιστές της χώρας μας.
Κλείνοντας
Στους έξι μήνες, που ασχοληθήκαμε μόνο με «τα του οίκου μας» πολλά, μα πάρα πολλά συνέβησαν στο «Τραπέζιο του Ανατολικού Ζητήματος». Απλά με την έλευση του νέου έτους προσπαθήσαμε να δώσουμε μία άλλη εικόνα σ’ ότι αφορά την εξωτερική πολιτική. Θα επανέλθουμε.
Να έχετε ένα 2012 γεμάτο υγεία και προπαντός αγάπη στον πλησίον σας.
Καλή Χρονιά!
Σημειώσεις
[1]Το «Ανατολικό ζήτημα» είναι ουσιαστικά ο εδαφικός ή ο οικονομικός έλεγχος των εδαφών που εκτείνονται δυτικά από τη Βαλκανική Χερσόνησο μέχρι την Αίγυπτο και Ανατολικά από την Κασπία μέχρι τον Περσικό κόλπο. Η επίτευξη του σχεδίου βασίζεται σε στρατιωτικές και σε πολιτιστικές επεμβάσεις. Την περιοχή αυτή που έχει γεωμετρικό σχήμα τραπεζίου, την αποκαλούμε «Τραπέζιο Ανατολικού Ζητήματος». Οι τέσσερις κορυφές του «Τραπεζίου Ανατολικού Ζητήματος» είναι οι ιστορικές πόλεις Τεργέστη, Αστραχάν, Σιράζ και Σίβα.
[2] Κοίτα Αγγλικό και Γαλλικό τύπο τις 16 – 18 Σεπτεμβρίου 2011
[3] Κοίτα, Akdeniz İhracatçı Birlikleri Genel Sekreterliği, αριθμ. Ανακοίνωσης: TİM.AKİB.GSK.TARIM 2011/332-10542.
[4]Κοίτα Ιωάννης Παπαζήσης Πολύτιμοι Λίθοι και Στρατηγικά Ορυκτά της Ελλάδος, Εκδόσεις Κάδμος, Θεσσαλονίκη 2009.
[5] Κοίτα, Β. Κυρατζόπουλος «Οι εξολοθρευτές της νέας τάξης πραγμάτων» [στο έντυπο Πολίτης τευχ. 532 και ηλεκτρονικά μέσα Αντίβαρο 22/7/2011 (www.antibaro.gr/node/3239), Ελεύθερη Ζώνη 23/7/2011 (www.elzoni.gr/html/ent/795/ent.11795.asp)]
[6] Η πρόοδος και ο αγώνας να εδραιωθεί η ελληνική μεταλλουργική βιομηχανία, μπορεί να σημειωθεί μελετώντας τη ζωή του Φωκίωνα Νέγρη. Κοίτα Γιώργος Αντ. Πέππας, Φωκίων Νέγρης 1846 – 1928, εκδόσεις Τσουκάτου, Αθήνα 2011.
[7] Στρατηγικά ορυκτά, ονομάζονται τα ορυκτά τα οποία δεν έχει βρεθεί ακόμα η αντικαταστατική (φυσική ή τεχνητή) ύλη. Τα κυριότερα είναι: σίδηρο, χρώμιο, νικέλιο, μαγγάνιο.
[8] Κοίτα, Β. Κυρατζόπουλος «Το τελευταίο άσμα» [στο έντυπο Πολίτης τευχ. 536 και ηλεκτρονική εφημερίδα Ελεύθερη Ζώνη 5/11/2011 (www.elzoni.gr/html/ent/234/ent.15234.asp)]
[9] Εδώ πρέπει να τονίσουμε ότι ο σιδηρόδρομος «δρόμος του μπαχαριού» Μοσούλη – Βερολίνο, ήταν το κύριο αίτιο των δεινών που υπέστησαν οι Βυζαντινοί Λαοί στην Ανατολία.
[10] Η Γεωργία είναι η πρώτη χώρα στην οποία ενεργοποιείται η ομάδα Gülen, από τις 11/1/1990.
[11] Κοίτα άρθρο eğitim İmparatorluğu στο www.istikamet.eu.
[12] Κοίτα, tr.fgulen.com/index2.php, άρθρο «Fethullah Gülen niye ABD’de yaşıyor, neden Türkiye’ye dönmüyor?»
[13] Κοίτα περιοδικό Aksiyon τεύχος 470, Δεκέμβριος 2003.
[14] Κοίτα http://barenakedislam.wordpress.com, ;άρθρο 9/12/2011, Education Jihad comes to America via Turkish Gulen charter school funded by you!
[15] Sezgin Tanrıkulu (Σεζγκίν Τανρίκουλου), κουρδικής καταγωγής δικηγόρος, γεννηθείς στις 27/5/1963 στο Lice (Λίτζε) του Diyarbakır (Ντιγιάρμπακιρ). Τέως πρόεδρος Δικηγορικού Συλλόγου Diyarbakır, βουλευτής του CHP και αντιπρόεδρος του κόμματος. Ιδρυτής του Ιδρύματος Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Τουρκίας (1998).
[16] Ο αριθμός αυτός την περίοδο 1985 – 2000 ανέρχονταν στις 18.000
Γράφει ο
Βασίλης Κυρατζόπουλος
Βασίλης Κυρατζόπουλος
Στο έτος που διανύσαμε κάθε κάτοικος της Ελλάδας από την δική του σκοπιά, μετρά και τακτοποιεί «τις οικονομίες του». Έτσι και εμείς για έξι μήνες ασχοληθήκαμε με το τρέχον «ζήτημα», παραμερίζοντας την βασική μας θεματολογία. Με την λήξη του 2011, επιστρέφουμε στα του «Ανατολικού ζητήματος», διότι το νέο έτος βρίσκει φλεγόμενο το κάθε σημείο του «Τραπεζίου Ανατολικού Ζητήματος»[1].
Οι ενεργειακές εξελίξεις
Η μάχη για υδρογονάνθρακες στη λεκάνη της Μεσογείου, ξεκινά μετά από την πετρελαϊκή κρίση. Οι πετρελαϊκές εταιρίες δείχνουν ενδιαφέρον για τα υποθαλάσσια κοιτάσματα. Έτσι στην Ανατολική Μεσόγειο ακολουθούν οι μάχες Γιομ Κιπούρ (1973) και Κύπρος (1974). Η ανακατανομή των χωρικών υδάτων και η συνεχόμενη ένταση στην περιοχή δεν επέτρεψε την οικονομική εκμετάλλευσή της. Μετά την κατάρρευση του ανατολικού μπλοκ, αλλάζουν ριζικά οι συσχετισμοί.
Οι Δυτικοί προσπαθούν να εισβάλουν ξανά (όπως αρχές του 20ου αιώνα), σε Μεσοποταμία και Κασπία. Η Τουρκική Δημοκρατία δεν επαναλαμβάνει τα λάθη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και μένοντας πιστή στις αρχές των Αγγλοσαξονικών συμβάσεων, εφαρμόζει δική της πολιτική, προβάλλοντας το Ευρωισλαμικό δόγμα.
Το 2011 στη Λιβύη σημειώθηκε βίαιη εξέγερση, κάτω από διάφορες επιρροές, όπως θρησκευτικές, φυλετικές, νομαδικές, πολιτικές κ.ά. Σε μία χώρα που είχε μηδενικό εξωτερικό χρέος και το ποσοστό αναλφαβητισμού είχε μειωθεί στο 2% (όταν κυμαίνονταν στο 45% πριν 50 χρόνια), ζήσαμε την πλήρη καταστροφή βασικών ανθρωπιστικών υποδομών, με ελάχιστες φθορές σε διυλιστήρια και πετρελαϊκές αποθήκες.. Το νέο καθεστώς, όταν εξεγείρονταν, από τα πρώτα θέματα που «διευθέτησε» ήταν η νέα σημαία [κοίτα εικόνα ΙΙ] και η ίδρυση νέας «Εθνικής Τράπεζας» των εξεγερμένων (πράγμα πρωτάκουστο για τις προηγούμενες εξεγέρσεις, που σημειώθηκαν ανά την οικουμένη). Με την αποσύνθεση του κατεστημένου Καντάφι, βγήκαν στο φως της δημοσιότητας οι σχέσεις British Petroleum (BP) και Λιβυκών Μυστικών Υπηρεσιών, που διαρκούσαν πέρα των 30 ετών. Όμως θάφτηκαν ξανά «εν μία νυκτί»!
Εδώ πρέπει να τονίσουμε ότι αν και η Σούδα χρησιμοποιήθηκε ως κόμβος για τις επιχειρήσεις στη Λιβύη, ο πρώτος Πρωθυπουργός που επισκέφθηκε τη Λιβύη δεν ήταν ο πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς (αν και είχε δηλώσει την αντίστοιχη επιθυμία) αλλά ο Πρωθυπουργός της Τουρκίας R.T. Erdoğan, στις 16/9/2011. Η Δύση προσπάθησε να διασκεδάσει τις εντυπώσεις[2], όμως αν μελετήσουμε την σχετική δήλωση της «Ένωσης Εξαγωγέων Μεσογείου της Τουρκίας»[3], θα διαπιστώσουμε ότι ήδη τα πρώτα συμβόλαια ανοικοδόμησης και τροφοδοσίας έχουν υπογραφεί από παράγοντες τουρκικών επιχειρήσεων με την υποστήριξη της Τυνησίας, που ο Erdoğan επισκέφθηκε στις 17/9/2011.
Από την άλλη η «μικρή Κύπρος» με το μεγάλο ανάστημα και με υπό κατοχή το 45% των εδαφών της, από τον Απρίλιο του 2004 δηλώνει την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) της. Υπογράφει σχετικές συμβάσεις (όπως ορίζει ο καταστατικός χάρτης του ΟΗΕ), με Αίγυπτο (2006), Λίβανο (2007) και Ισραήλ (2010). Έτσι ξεκινά και στην δημοπρασία των 12 θαλασσίων οικοπέδων της, που αποδεδειγμένα διαθέτουν φυσικό αέριο και με τα δεδομένα του παγκόσμιου ανταγωνισμού συμφέρει να αντληθεί. Αν και συζητούνται τα:
• Κατά πόσο πολιτικά και τεχνικά είναι ορθή η δημοπράτηση και άντληση του φυσικού αερίου συγχρόνως σ’ όλα τα οικόπεδα,
• Το κέρδος ή η ζημία που θα επιφέρει η παραχώρηση των σχετικών αδειών σε μία ή διαφορετικές πολυεθνικές συμπράξεις,
είναι γεγονός ότι η Κύπρος εκτός του ότι θα βελτιώσει τα οικονομικά της, προτείνει και μία νέα λύση προς προμήθεια φυσικού αερίου στην ΕΕ. Έτσι αποδεσμεύεται η ΕΕ από τα εκβιαστικά συμβόλαια του Τουρκμενιστάν και του Αζερμπαϊτζάν, που η τροφοδοσία είναι εξαρτημένη από την Τουρκική Δημοκρατία. Το θέμα προφανώς πανικόβαλε την Τουρκική Δημοκρατία. Έτσι στις 15/7/2011 ο Υπ. Εξ. Davutoğlu (Νταβούτογλου), προβαίνει σε απειλητικές δηλώσεις λέγοντας ότι «Εάν μέχρι το Ιούλιο του 2012 δεν επιλυθεί το Κυπριακό, θα έχουμε σοβαρά προβλήματα με την ΕΕ στο να αναλάβει η Κύπρος την προεδρία». Ίδωμεν!
Η Ελλάδα ακόμα δεν έχει δηλώσει ΑΟΖ και περιορίζεται στα 6 ν.μ. χωρικά ύδατα. Μόλις στις 22/8/2011 (Ν.4001/2011) συστήνει την Ελληνική Διαχειριστική Εταιρεία Υδρογονανθράκων (ΕΔΕΥ ΑΕ). Η ΕΔΕΥ θα θεσμοθετήσει τις όποιες διεθνείς διαδικασίες έρευνας, οι οποίες έρευνες είχαν ολοκληρωθεί από το Ινστιτούτο Γεωλογίας και Ερευνών Υπεδάφους την περίοδο 1964 – 1966[4]!.. Τα αποτελέσματα των τότε ερευνών δεν αξιοποιήθηκαν από την «Εθνική Κυβέρνηση» των Συνταγματαρχών. Γνωρίζοντας και την ιστορική ευθύνη της εν λόγω κυβέρνησης, σ’ ότι αφορά την Μεγαλόνησο, μπορούμε άνετα να συμπεράνουμε και την επιπρόσθετη «παράβλεψη» της. Όμως τι έκαναν οι «δημοκράτες» που τους ακολούθησαν;
Μόλις τον Δεκέμβριο του 2011, ανακοινώνεται επίσημα ο χάρτης «προς Έρευνα Περιοχή» [κοίτα χάρτη Ι], στον οποίο δεν συμπεριλαμβάνεται ούτε καν το Κρητικό Πέλαγος (όπου στις 23/5/2006, στο Ανατολικό σημείο του, είχε δολοφονηθεί ο Σμηναγός Κώστας Ηλιάκης, από Τούρκο συνάδελφό του). Έτσι επιβεβαιώνεται εκ νέου ότι ο προς Αγγλοσαξονικές συμβάσεις πιστός εξ ανατολάς γείτονάς μας δεν ισχυροποιείται λόγω της επιτυχημένης πολιτικής του, αλλά λόγω της ενδοτικής πολιτικής της Ελλάδας. Διότι δεν είναι δύσκολο να συμπεράνουμε, ότι στην επερχόμενη Ελληνοτουρκική Σύμπραξη εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων της κοινής ΑΟΖ, θα συμπεριληφθούν Μυρτώο, Καρπάθιο και Κρητικό Πέλαγος.
Η Τουρκία για να αντεπεξέλθει στις οικονομικές απαιτήσεις του εν λόγω σχεδίου, ξεκίνησε ήδη να συσσωρεύει κεφάλαια. Έτσι στις 31/10/2011 καταγγέλλει την από 14/2/1986 ισχύουσα σύμβαση μεταξύ BOTAŞ και GAZPROM (η οποία επανεγκρίνεται στις 18/4/2003), με την οποία το Τουρκικό Κράτος ήταν αναγκασμένο στην αγορά 6 εκ.μ3 φυσικού αερίου ανά έτος από την Ρωσία μέσω Δυτικού Αγωγού. Η Τουρκία προτείνει να αναλάβουν την εν λόγω σύμβαση από 1/1/2012 ιδιωτικές επιχειρήσεις. Ως σημείο πώλησης ορίζονται τα Τουρκοβουλγαρικά σύνορα και η προς πώληση ποσότητα είναι:
Εδώ πρέπει να τονίσουμε, ότι αρχές του 2011 ο Τούρκος Πρωθυπουργός Erdoğan και ο Υπ. Εξ. Davutoğlu είχαν επισκεφθεί την Ουκρανία, όπου είχαν υπογράψει εμπορική σύμβαση και σύμβαση κοινής βιομηχανικής παραγωγής. Ως γνωστόν, το Σεπτέμβριο του 2011 αναθερμαίνεται η διαφορά μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας σ’ ότι αφορά την διέλευση φυσικού αερίου και στις ίδιες ημερομηνίες η BOTAŞ ανακοινώνει ότι εάν η ΔΕΠΑ ΑΕ. δεν εκπληρώσει τις ταμειακές της υποχρεώσεις (δηλαδή οι Έλληνες είναι αφερέγγυοι) η εταιρεία θα παύσει να προμηθεύει την Ελλάδα με φυσικό αέριο.
Τον μήνα που περάσαμε ζούμε ραγδαίες διεθνείς εξελίξεις:
• Ο Πρωθυπουργός της Ουκρανίας ζητά από την Ουκρανική Βουλή να μην εγκρίνει τον προϋπολογισμό της χώρας μέχρι η Ρωσία να υπογράψει την αντίστοιχη σύμβαση σ’ ότι αφορά το φυσικό αέριο.
• Ο Υπουργός Οικονομικών της Βουλγαρίας, στις 6/12/2011 ανακοινώνει την οριστική αποχώρηση της Βουλγαρίας από το σχέδιο κατασκευής του πετρελαιαγωγού Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη, έστω κι αν η αποχώρηση της κοστίσει άμεσα περίπου 6,5 εκ. Ευρώ.
• Μετά τις Ρωσικές εκλογές 4/12/2011, ενώ το κόμμα Ενωμένη Ρωσία του οποίου ηγείται ο Β. Πούτιν έρχεται πρώτο με 49,3% των ψήφων και δεύτερο το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ρωσίας με 19,2 %, στην Ρωσία ξεσπούν «εξεγέρσεις» με πρόσχημα «νοθεία» στις εκλογές. Ο Β. Πούτιν κατηγορεί το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ ως υποκινητή των εξεγέρσεων.
Ορυκτός πλούτος, αίτιο πτώχευσης
Είχαμε αναφέρει ότι η οικονομική ύφεση που ζούμε ομοιάζει κατά πολύ με αυτή της περιόδου 1873 – 1896[5]. Την ίδια περίοδο η κάθετη μείωση της τιμής της σταφίδας εξανάγκασε τους Έλληνες επιχειρηματίες να αλλάξουν τον προορισμό των επενδύσεών τους από το έδαφος στο υπέδαφος[6]. Η ελληνική χρεοκοπία που ακολουθεί, συντελεί στο να καπηλευθούν όλες οι προσπάθειες από τους Ευρωπαίους συμμάχους μας. Διακρίνεται περίπου η ίδια ιστορική αναδρομή από την παρουσίαση του Υφυπουργού ΠΕΚΑ Γιάννη Μανιάτη. Αν και ήταν γνωστό, εδώ και 50 χρόνια, ότι διαθέτουμε στρατηγικά ορυκτά[7] και ότι το 86% του νικελίου και το 65% του βωξίτη της Ε.Ε. εξορύσσονται στην Ελλάδα, οι πολιτικοί προϊστάμενοι της χώρας μας τα ανακάλυψαν μετά την υπογραφή του μνημονίου και του μεσοπρόθεσμου. Περισσότερο δε ο ίδιος υφυπουργός ομολογεί ότι οι τρέχουσες τιμές των μεταλλίων ανέρχονται περίπου στα 28δις. Ευρώ. Δηλαδή εάν επαληθευθεί η πρόβλεψη χρεοκοπίας το 2019[8], όπως έγινε και το 1893, που η Ευρώπη προμηθεύτηκε τον απαραίτητο μόλυβδο για τους επερχόμενους Ευρωπαϊκούς πολέμους, στα τέλη της δεκαετίας μας, η Ελλάδα θα τροφοδοτήσει την ΕΕ με τα στρατηγικά ορυκτά της, χωρίς να πάρει κανένα αντίτιμο, παρά μόνο θέσεις εργασίας στα μεταλλεία. Οι μισθοί δε των μεταλλωρύχων, διαμορφώνονται στις ημέρες μας.
Η εξάπλωση του «Τουρκικού Ιμπεριαλισμού», ο Νεοθωμανισμός
Όταν συντάσσονταν το παρόν κείμενο, οι Βρυξέλες προσπαθούσαν να πείσουν την Αγγλία για την εφαρμογή της νέας δημοσιονομικής πολιτικής της ΕΕ, μία πολιτική, που εφάρμοσαν με τον σκληρότερο τρόπο στην Ελλάδα πριν καν θεσμοθετηθεί στην ΕΕ. Διότι εάν αποκαλυφθούν οι στενές σχέσεις χρηματοπιστωτικών κέντρων με το δημόσιο, η Αγγλία θα περιέλθει σε δυσμενέστερη θέση, απ’ ότι η Ελλάδα. Βέβαια η Αγγλία διατηρεί το ισχυρό εθνικό νόμισμά της. Από την άλλη η Τουρκία προσπαθεί να οξύνει τις σχέσεις της με την ΕΕ, αναμένοντας τα αποτελέσματα της κρίσης και κάνοντας σχετικές πολιτικές κινήσεις προς Κολχίδα και στρατηγικές προς ΗΠΑ. Ας τα πάρουμε από την αρχή.
Η πολύπλευρη έξοδος προς Γεωργία
Στα τέλη Μαΐου αποφασίζεται η άρση χρήσης διαβατηρίου μεταξύ Τουρκίας και Γεωργίας, με επόμενο βήμα το άνοιγμα νέων τελωνειακών διαδρομών μεταξύ των δύο χωρών. Στη συνέχεια διαπιστώνεται μαζική είσοδος Τούρκων επιχειρηματιών στη Γεωργία, όπως των ομίλων Doğan (που διαθέτει το 50% των ΜΜΕ της Τουρκίας), Nurol (που διαχειρίζεται υπερπολυτελείς ξενοδοχειακές μονάδες, όπως Sheraton κ.ά), TAV - URBAN (που ανακαίνισαν το αεροδρόμιο της Τιφλίδας και ανέλαβαν την διαχείρισή του για 20 χρόνια) κ.ά. Το γεγονός θεωρήθηκε «νέα ευκαιρία» από το διεφθαρμένο γεωργιανό δημόσιο και σημειώνονται μαζικές συλλήψεις Τούρκων επιχειρηματιών και στελεχών μαζί με άλλων αμφιβόλου δραστηριοτήτων ατόμων, με απώτερο σκοπό την είσπραξη προστίμων για το κράτος και «φακελάκι» για κρατικούς λειτουργούς. Ο πρωθυπουργός R.T. Erdoğan αναγκάζεται δύο φορές να μεσολαβήσει προκειμένου να απελευθερωθούν Τούρκοι κρατούμενοι στη Γεωργία.
Αρχές Δεκεμβρίου ανακοινώνεται ο σιδηρόδρομος Μπακού – Τιφλίδα – Καρς – Άγκυρα. «σιδηρόδρομος του δρόμου του μεταξιού», όπως αποκαλείται από τις τουρκικές αρχές[9]. Ανοίγει ως εσωτερική η αεροπορική γραμμή Μπατούμι (Βαθύ λιμήν) – Τραπεζούς.
Οι τουρκικές αρχές δεν αρκέστηκαν, μόνο σε οικονομικές επιχειρήσεις αλλά έδωσαν σημασία και σε πολιτισμικές παρεμβάσεις. Όπως:
• Με τα σχολεία που εκτείνονται σε ολόκληρη την Γεωργία (από πρωτοβάθμια μέχρι και πανεπιστήμια)[10]
• Με την προβολή της τουρκικής καταγωγής της μητέρας του Γεωργιανού προέδρου.
• Θέτοντας το πρόβλημα θρησκευτικής ελευθερίας των Γεωργιανών Μουσουλμάνων και προσφέροντας άμεση λύση.
• Θέτοντας υπό συζήτηση τους Τούρκους της Ahıska (όπως τους ονομάζουν), οι οποίοι «τυχαία» ζουν κοντά στα σύνορα Γεωργίας – Τουρκίας.
Δραστηριότητες Fethullah Gülen
Σήμερα σχολεία κάθε βαθμίδας (περίπου 500 πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια και 6 πανεπιστήμια) της ομάδος Gülen, παρέχουν εκπαίδευση σε πολλές γλώσσες και κλάδους ανά την οικουμένη. Δραστηριοποιούνται σε 95 χώρες του κόσμου, κυρίως στις «τουρκόφωνες» δημοκρατίες της τέως Σοβιετικής Ένωσης. Η τουρκική γλώσσα της Τουρκικής Δημοκρατίας διδάσκεται ως προαιρετική γλώσσα σ’ όλα τα εκπαιδευτικά κέντρα. Το μεγαλύτερο τμήμα του διοικητικού και εκπαιδευτικού προσωπικού των κέντρων είναι τουρκικής καταγωγής. Η μεγαλύτερη επιτυχία της ομάδας σημειώνεται στο Καζακστάν και στις ΗΠΑ[11].
O F.Gülen από το 1999 ζει στην Pennsylvania των ΗΠΑ. Αν και κατά την ομολογία του[12], βγαίνει ελάχιστα από τον χώρο που ζει, η ομάδα του έχει ιδρύσει πλέον των 50 «τουρκικών πολιτιστικών κέντρων» και εκπαιδευτηρίων σ’ όλη τη επικράτεια των ΗΠΑ. [κοίτα εικόνα ΙΙΙ].
Είναι γεγονός ότι έχει πρωτοστατήσει στην πρωτοβουλία του ΑΠΘ Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου, σ’ ότι αφορά τον διάλογο των θρησκειών από το 1996. Το 2003 προκαλεί θύελλα στα ισλαμικά κέντρα όταν προτείνει την συνεύρεση Μουσουλμάνων και Χριστιανών «στην πνευματική άμπελο του Ιησού Χριστού» [13]. Οι δραστηριότητές του, το 2010 μπαίνουν κάτω από το μικροσκόπιο του FBI και τα αντί ισλαμικά bloq’s [14] αρχίζουν να ενδιαφέρονται για τις δραστηριότητες του Gülen στις ΗΠΑ.
Τα ανθρώπινα δικαιώματα σήμερα στην Τουρκία
Όταν το τρίπτυχο Gülen «οικονομία, πολιτισμός, πνεύμα» καλά κρατεί και αναπλάθεται μέσα στην δημοκρατική αντίληψη της Δύσης, η Τουρκία αρχίζει να διοργανώνει ημερίδες και πανεπιστημιακές έρευνες σ’ ότι αφορά την επερχόμενη κρίση «καθαρού νερού». Καλεί τους επιστήμονες να προτάσσουν «πολιτική ύδατος».
Μετά τις συλλήψεις, για τις υποθέσεις Ergenekon (Εργκενεκόν) και Balyoz (Μπαλιόζ), ξεκίνησαν από το καλοκαίρι οι συλλήψεις για την υπόθεση KCK (κουρδικών οργανώσεων, που αποβλέπουν στον διαμελισμό της Τουρκίας). Οι συλληφθέντες για την υπόθεση αυτή μέχρι αρχές Δεκεμβρίου ανέρχονταν στις 4.250. Όμως όταν σ’ αυτούς συγκαταλέγεται και ο πολλαπλά βραβευθείς, υποστηριχτής ανθρωπίνων δικαιωμάτων ο 63χρονος Ragıp Zarakolu, αντιλαμβανόμαστε ότι «κάτι άλλο τρέχει»!
Τμήμα της αλήθειας βρίσκεται στις ανακοινώσεις του Sezgin Tanrıkulu (Σεζγκίν Τανρίκουλου)[15], που έκανε στην ημέρα προστασίας ανθρωπίνων δικαιωμάτων (10 Δεκεμβρίου). Ως προς τον Tanrıkulu από τους 35.117 κρατούμενους με την κατηγορία του «τρομοκράτη» σ’ όλο τον πλανήτη, οι 12.897 βρίσκονται στις τουρκικές φυλακές. 71 δημοσιογράφοι κρατούνται στις φυλακές της Τουρκίας. Οι αριθμοί αυτοί είναι μεγαλύτεροι απ’ αυτών που κρατούνται στις ιρανικές αλλά και στις κινέζικες φυλακές. 8 εκλεγμένοι βουλευτές της Τουρκικής Μεγάλης Βουλής, σήμερα βρίσκονται στη φυλακή. Το 2011 υπήρξαν 15 ανεξιχνίαστες πολιτικές δολοφονίες[16] και 19 άτομα έχασαν την ζωή τους από τις σφαίρες των Δυνάμεων Ασφαλείας. 31 συνάνθρωποί μας έχασαν την ζωή τους «από βία» στις φυλακές και 2.672 ανήλικοι βρίσκονται στα αναμορφωτήρια, οι 500 περίπου εξ αυτών μαθητές και άλλοι τόσοι φοιτητές έγκλειστοι στις φυλακές. Το 2010, 350 άτομα έχουν προσφύγει στα δικαστήρια με την κατηγορία ότι υπέστησαν βασανιστήρια κατά την διάρκεια της κράτησής τους. Περίπου 15.000 ιστοσελίδες έχουν απαγορευθεί να εμφανίζονται στην τουρκική επικράτεια, και 7 περιοδικά και εφημερίδες έχουν παυτεί με δικαστική απόφαση.
Ένας τραγικός απολογισμός, που αγνοείται από τους δήθεν ειρηνιστές της χώρας μας.
Κλείνοντας
Στους έξι μήνες, που ασχοληθήκαμε μόνο με «τα του οίκου μας» πολλά, μα πάρα πολλά συνέβησαν στο «Τραπέζιο του Ανατολικού Ζητήματος». Απλά με την έλευση του νέου έτους προσπαθήσαμε να δώσουμε μία άλλη εικόνα σ’ ότι αφορά την εξωτερική πολιτική. Θα επανέλθουμε.
Να έχετε ένα 2012 γεμάτο υγεία και προπαντός αγάπη στον πλησίον σας.
Καλή Χρονιά!
Σημειώσεις
[1]Το «Ανατολικό ζήτημα» είναι ουσιαστικά ο εδαφικός ή ο οικονομικός έλεγχος των εδαφών που εκτείνονται δυτικά από τη Βαλκανική Χερσόνησο μέχρι την Αίγυπτο και Ανατολικά από την Κασπία μέχρι τον Περσικό κόλπο. Η επίτευξη του σχεδίου βασίζεται σε στρατιωτικές και σε πολιτιστικές επεμβάσεις. Την περιοχή αυτή που έχει γεωμετρικό σχήμα τραπεζίου, την αποκαλούμε «Τραπέζιο Ανατολικού Ζητήματος». Οι τέσσερις κορυφές του «Τραπεζίου Ανατολικού Ζητήματος» είναι οι ιστορικές πόλεις Τεργέστη, Αστραχάν, Σιράζ και Σίβα.
[2] Κοίτα Αγγλικό και Γαλλικό τύπο τις 16 – 18 Σεπτεμβρίου 2011
[3] Κοίτα, Akdeniz İhracatçı Birlikleri Genel Sekreterliği, αριθμ. Ανακοίνωσης: TİM.AKİB.GSK.TARIM 2011/332-10542.
[4]Κοίτα Ιωάννης Παπαζήσης Πολύτιμοι Λίθοι και Στρατηγικά Ορυκτά της Ελλάδος, Εκδόσεις Κάδμος, Θεσσαλονίκη 2009.
[5] Κοίτα, Β. Κυρατζόπουλος «Οι εξολοθρευτές της νέας τάξης πραγμάτων» [στο έντυπο Πολίτης τευχ. 532 και ηλεκτρονικά μέσα Αντίβαρο 22/7/2011 (www.antibaro.gr/node/3239), Ελεύθερη Ζώνη 23/7/2011 (www.elzoni.gr/html/ent/795/ent.11795.asp)]
[6] Η πρόοδος και ο αγώνας να εδραιωθεί η ελληνική μεταλλουργική βιομηχανία, μπορεί να σημειωθεί μελετώντας τη ζωή του Φωκίωνα Νέγρη. Κοίτα Γιώργος Αντ. Πέππας, Φωκίων Νέγρης 1846 – 1928, εκδόσεις Τσουκάτου, Αθήνα 2011.
[7] Στρατηγικά ορυκτά, ονομάζονται τα ορυκτά τα οποία δεν έχει βρεθεί ακόμα η αντικαταστατική (φυσική ή τεχνητή) ύλη. Τα κυριότερα είναι: σίδηρο, χρώμιο, νικέλιο, μαγγάνιο.
[8] Κοίτα, Β. Κυρατζόπουλος «Το τελευταίο άσμα» [στο έντυπο Πολίτης τευχ. 536 και ηλεκτρονική εφημερίδα Ελεύθερη Ζώνη 5/11/2011 (www.elzoni.gr/html/ent/234/ent.15234.asp)]
[9] Εδώ πρέπει να τονίσουμε ότι ο σιδηρόδρομος «δρόμος του μπαχαριού» Μοσούλη – Βερολίνο, ήταν το κύριο αίτιο των δεινών που υπέστησαν οι Βυζαντινοί Λαοί στην Ανατολία.
[10] Η Γεωργία είναι η πρώτη χώρα στην οποία ενεργοποιείται η ομάδα Gülen, από τις 11/1/1990.
[11] Κοίτα άρθρο eğitim İmparatorluğu στο www.istikamet.eu.
[12] Κοίτα, tr.fgulen.com/index2.php, άρθρο «Fethullah Gülen niye ABD’de yaşıyor, neden Türkiye’ye dönmüyor?»
[13] Κοίτα περιοδικό Aksiyon τεύχος 470, Δεκέμβριος 2003.
[14] Κοίτα http://barenakedislam.wordpress.com, ;άρθρο 9/12/2011, Education Jihad comes to America via Turkish Gulen charter school funded by you!
[15] Sezgin Tanrıkulu (Σεζγκίν Τανρίκουλου), κουρδικής καταγωγής δικηγόρος, γεννηθείς στις 27/5/1963 στο Lice (Λίτζε) του Diyarbakır (Ντιγιάρμπακιρ). Τέως πρόεδρος Δικηγορικού Συλλόγου Diyarbakır, βουλευτής του CHP και αντιπρόεδρος του κόμματος. Ιδρυτής του Ιδρύματος Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Τουρκίας (1998).
[16] Ο αριθμός αυτός την περίοδο 1985 – 2000 ανέρχονταν στις 18.000
