ΠΕΝΘΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΛΛΗΝΙΣΤΡΙΑΣ «Έφυγε» σε ηλικία 97 ετών η Ζακλίν Ντε Ρομιγί, σημαντική ακαδημαϊκός και ελληνίστρια, η οποία είχε αφιερώσει τη ζωή της  στην μελέτη της κλασσικής Ελλάδος, κυρίως στον αμύθητο πνευματικό πλούτο των έργων του 5ου αιώνα π.Χ. Είχε ανανωριστεί σε διεθνές επίπεδο στο χώρο των ελληνικών σπουδών και τα τελευταία χρόνια είχε δώσει «μάχη» για την διάσωση των κλασσικών σπουδών στην εκπαίδευση.

Η Ζακλίν ντε Ρομιγί γεννήθηκε στη Σαρτρ της Γαλλίας και δίδαξε ως  καθηγήτρια της αρχαίας ελληνικής γραμματείας στα πανεπιστήμια της Λιλ, της Σορβόνης και του Collège de France, όπου υπηρξε η πρώτη γυναίκα καθηγήτρια. Διετέλεσε διδάκτωρ σε μερικά από τα μεγαλύτερα πανεπιστήμια του κοσμου, αναμεσά τους αυτά της Οξφόρδης, του Δουβλίνου και του Γέιλ. Ήταν η πρώτη γυναίκα μέλος της Académie des inscriptions et belles-lettres στην οποία προήδρευσε το έτος 1987.

Το 1995 της δόθηκε η ελληνική υπηκοότητα και το 2001 ανακυρήχηκε πρέσβειρα του ελληνισμού. Μεταφράστρια των Ελλήνων κλασικών στα γαλλικά, δημοσίευσε πλήθος μελετών για την αρχαία ελληνική γραμματεία και ιστορία. Το τελευταίο της έργο «Μαθήματα Ελληνικών» το έγραψε το 2008, έχοντας χάσει την όρασή της, όχι όμως και την αισοδοξία της για την «πρόσφατη», όπως χαρακτήρισε, κρίση των ελληνικών και γενικότερα των ανθρωπιστικών σπουδών που περνάει τα τελευταία χρόνια ο χώρος της εκπαίδευσης.

Η ίδια είχε αναφέρει για την ελληνική γλώσσα, με αφορμή το τελευταίο της βιβλίο: «Σκοπός μας είναι να αναδείξουμε μέσα από μια σειρά παραδειγμάτων τις λεπταίσθητες εκφραστικές αποχρώσεις που παρήγαγε η ελληνική γλώσσα με τους τόσο ιδιαίτερους μηχανισμούς της, και να επιχειρήσουμε υπό αυτή τη σκοπιά να ερμηνεύσουμε τόσο την εκπληκτική επίδραση και διάδοση της γλώσσας αυτής σε έναν ευρύτατο γεωγραφικό τομέα, όσο και τον τρόπο με τον οποίο άφησε τη σφραγίδα της στις περισσότερες γλώσσες της Ευρώπης, με πρώτη τα λατινικά, στο πέρασμα των αιώνων».

Με την ανακοίνωση του θανάτου της, η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας δήλωσε: «Σε στιγμές δύσκολες για την Ελλάδα, όπου η φήμη της τίθεται συχνά υπό αμφισβήτηση, η φωνή και το έργο της Ζακλίν ντε Ρομιγύ υπήρξαν καθοριστικά για την υπενθύμιση και ανύψωση του ελληνικού πολιτισμού, της ελληνικής γραμματείας. Σπάνια η χώρα μας αξιώθηκε τέτοιους συμμάχους. Η Ελλάδα σήμερα πενθεί».