Οι «δεητζήδες» έχουν δίκιο. Ζήτω οι «μπούκες»! Να μου το θυμηθείτε. Κάθε μέρα που περνάει οι συνδικαλιστές της ΔΕΗ θα γίνονται όλο και πιο συμπαθείς.  Μέχρι που για να τους συμπαρασταθούμε θα αρχίσουμε να κατεβάζουμε τους διακόπτες μόνοι μας!

Οι άνθρωποι έχουν εξαπατηθεί. Ίσως και να είναι οι πλέον εξαπατημένοι των Ελλήνων. Στην προχθεσινή συνέντευξη Τύπου έδωσαν και τις αποδείξεις: Επαναστατικές φωτογραφίες και βίντεο από ένα πολύ πρόσφατο παρελθόν (μόλις στις αρχές του 2008) όταν είχαν στο πλευρό τους τον σημερινό υπουργό Οικονομικών και τότε εκπρόσωπο Τύπου του ΠΑΣΟΚ Γ. Παπακωνσταντίνου και τον σημερινό υφυπουργό Οικονομικών κ. Σαχινίδη.

Μαζί μπουκάρανε, είπε ο κ. Φωτόπουλος, στο γραφείο του τότε διοικητή. «Στις μπούκες μας ήταν παρόντες», είπε. «Και μας εκθείαζαν και ήμασταν οι καλύτεροι φίλοι».

Ε, αφού ήσαν μαζί στις «μπούκες», έχουν δίκιο οι δεητζήδες. Πάει και τελείωσε. Άλλωστε, ο κ. Παπακωνσταντίνου έχει (είχε, για την ακρίβεια) μια ευαισθησία στο θέμα της ΔΕΗ. Σε μια «αγιογραφία» του Απριλίου 2008, πληροφορηθήκαμε πως και οι δύο γονείς του εργάζονταν στην Επιχείρηση και εκδιώχθηκαν επί χούντας λόγω του θείου του Μ. Παπακωνσταντίνου και της Ένωσης Κέντρου. Οπότε, ας πάει και το παλιάμπελο – συγγνώμη, η «μπούκα».  (Αν δεν κάνω λάθος, μ’ εκείνη την «μπούκα» χάλασε το μνημόνιο συνεργασίας ΔΕΗ, RWE και Χαλυβουργικής).

Και δεν είναι μόνο αυτό. Η «ευαισθησία» του υπουργού είχε κι’ άλλες συνέπειες: Τον Δεκέμβριο του 2009, όταν ακόμη κορόιδευαν πως «θα τα καταφέρουμε με τις δικές μας δυνάμεις», εκτός από τους δύο συνδικαλιστές που επισήμως και με τον νόμο μετέχουν στο Δ.Σ. της ΔΕΗ, η κυβέρνηση διόρισε και τρίτο συνδικαλιστή στο διοικητικό συμβούλιο της επιχείρησης!

Τους έστειλαν δηλαδή το μήνυμα – και ενώ η χώρα όδευε ολοταχώς προς την υποδούλωση – ότι τους έχουν κορώνα στο κεφάλι τους. Ότι τους θέλουν να συνδιοικούν. Ότι χωρίς αυτούς δεν ζουν!

Αν τώρα αυτοί δεν θέλουν να καταλάβουν ότι σε όποια χώρα παρενέβη το ΔΝΤ ζήτησε πλήρη απελευθέρωση της αγοράς από τις κρατικές ρυθμίσεις, κακό του κεφαλιού της (της κυβέρνησης).

Αυτοί το μήνυμα το είχαν πάρει και από τις «επαναστατικές ημέρες» και από τον διορισμό τριών μελών τους στο Δ.Σ. της επιχείρησης που θέλουν να διοικούν. Γι’ αυτό και τον Φεβρουάριο του 2010, απαντώντας στις «Είκοσι Ερωτήσεις» της εφημερίδας τα «Νέα», ο κ. Φωτόπουλος έπλεξε το εγκώμιο των προστατών του.

«Η ΝΔ κατάντησε τη ΔΕΗ υπηρέτρια των ιδιωτών», δηλώνει στη συνέντευξη του Φεβρουαρίου 2010. «Η νέα διοίκηση θέλει να τη βγάλει (σ.σ. τη ΔΕΗ) από το τέλμα και αυτό βλέπουν όλοι οι εργαζόμενοι, που άρχισαν να ξαναελπίζουν. Μένει να αποδειχθεί ότι το μπορεί».  (Είχε ξανααπαντήσει στις 20 Ερωτήσεις ο κ. Φωτόπουλος, τον Οκτώβριο του 2007, πριν… ξαναβρεί λόγους για να ελπίζει).

Ο νόμος της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ

Είχε κάθε λόγο να… ελπίζει ο κ. Φωτόπουλος. Μόλις έναν μήνα νωρίτερα, είχε επιβάλει ακόμη και κατάργηση νόμου (3429/ 2005 που προβλέπει ότι οι συμβάσεις των νεοπροσλαμβανόμενων, κατά παρέκκλιση των εσωτερικών κανονισμών των ΔΕΚΟ, διέπονται από τις διατάξεις της εργατικής νομοθεσίας που ισχύουν στον ιδιωτικό τομέα). 

Για να μην τους κακοκαρδίσει (προφανώς με εντολή της κυβέρνησης) ο Πρόεδρος της εταιρίας Αρθούρος Ζερβός ανακοίνωσε τον Ιανουάριο του 2010 πως οι 2.035 προσλήψεις στην επιχείρηση θα γίνονταν με βάση τον Κανονισμό της ΔΕΗ και όχι με βάση τον νόμο. Επικράτησε δηλαδή ο… νόμος της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ.

Είχε κι’ άλλους λόγους να… ελπίζει εκείνον τον Φεβρουάριο του 2010 ο κ. Φωτόπουλος. Το Δ.Σ. της ΔΕΗ (αυτό με τις «μπούκες») μόλις είχε εγκρίνει κονδύλι 10.000 ευρώ για το κέτερινγκ της κεντρικής εφορευτικής επιτροπής που ανέλαβε το θεάρεστο έργο της προετοιμασίας της «μπούκας» - την εκλογή των δύο εκπροσώπων στο Δ.Σ. της Επιχείρησης.

Φθάσαμε στον Αύγουστο του 2010, με τους εκπροσώπους της τρόικας να λένε – σε μια από εκείνες τις συνεντεύξεις Τύπου που η κυβέρνηση λάτρευε να διαψεύδει – πως έχουν συζητήσει το θέμα της ιδιωτικοποίησης των ΔΕΚΟ με τις ελληνικές αρχές. Ο κ. Παπακωνσταντίνου έσπευσε να διαψεύσει τους (αποκλειστικούς) συνομιλητές του – μην τα χαλάσει και με τις «μπούκες»!

Ένα από τα 5 ΔΕΝ ήταν για τη ΔΕΗ

Και τι διάψευση. Κολοκοτρώνης και Νικηταράς μαζί. Προβλήθηκε με πηχυαίους τίτλους: Τα 5 ΔΕΝ του Παπακωνσταντίνου. Ένα από τα πέντε ΔΕΝ (ένα άλλο ήταν το ΔΕΝ σχεδιάζεται η λήψη νέων μέτρων) ακούστηκε σαν μουσική στ’ αυτιά των συνδικαλιστών της ΔΕΗ: ΔΕΝ πωλούνται μονάδες της ΔΕΗ, το Δημόσιο θα διατηρήσει το 51% της επιχείρησης.

Έχουν ή δεν έχουν δίκιο οι δεητζήδες; Δεν μιλάμε πια για το 2008. Μιλάμε για το 2010. Μετά το μνημόνιο! Με την τρόικα πάνω από το κεφάλι μας!

Ήταν κατηγορηματικός ο άνθρωπος. Διαβάζουμε στα ρεπορτάζ της (όχι και μακρινής) εποχής: Για το μέτωπο της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας, ο υπουργός Οικονομικών διαβεβαίωσε πως «παραμένει η θέση της κυβέρνησης για μια ΔΕΗ στην οποία το Δημόσιο θα έχει το πλειοψηφικό πακέτο του 51% όπως και η θέση μας ότι δεν υπάρχει πρόθεση πώλησης λιγνιτικών ή άλλων μονάδων».

Και άλλο ρεπορτάζ, υπό τον τίτλο «Όχι, δεν πουλάμε!» (Νέα, 5 Αυγούστου 2010, Βούλα Κεχαγιά): «Η ΔΕΗ δεν πωλείται, ξεκαθαρίζει η κυβέρνηση μετά τον σάλο που προκάλεσαν οι σχετικές αξιώσεις της τρόικας συνδέοντας την προοπτική πώλησης τμήματος της δημόσιας επιχείρησης με την απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας. Ωστόσο η κυβέρνηση διαμηνύει σε όλους τους τόνους ότι η απελευθέρωση θα προχωρήσει με όποιον τρόπο και σε χρόνο που εκείνη επιλέξει χωρίς να φοβηθεί το πολιτικό κόστος που πιθανόν θα επιφέρει ενδεχόμενη σύγκρουσή της με τις συντεχνίες. Η υπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής Τίνα Μπιρμπίλη, η οποία συναντήθηκε προχθές με τους εκπροσώπους της τρόικας, μιλώντας στα «ΝΕΑ» απέκλεισε το ενδεχόμενο πώλησης ενός κομματιού της ΔΕΗ και δη το 40% των λιγνιτικών μονάδων, επισημαίνοντας ότι δεν τίθεται πλέον τέτοιο θέμα. «Βεβαίως και αποκλείουμε πώληση τμήματος της ΔΕΗ», είπε η υπουργός, η οποία κατά τη συνάντησή της με τους ελεγκτές της τρόικας παρουσίασε το πρόγραμμα της κυβέρνησης σε σχέση με την απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας και τις σχετικές πρωτοβουλίες στις οποίες θα προβεί το τελευταίο διάστημα στην κατεύθυνση αυτή. Κύκλοι του υπουργείου Οικονομικών έλεγαν πάντως ότι «πήραμε παράταση από την τρόικα ως τον Δεκέμβριο για να δούμε τι θα κάνουμε με τη ΔΕΗ». Να σημειωθεί ότι κυβερνητικοί κύκλοι τις τελευταίες ημέρες επαναλάμβαναν ότι ενώ στο Μνημόνιο γίνεται αναφορά στην υποχρέωση της χώρας μας για απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας, δεν υπάρχει η ελάχιστη μνεία σε πώληση λιγνιτικών και υδροηλεκτρικών μονάδων. Μάλιστα οι ίδιοι κύκλοι τόνιζαν ότι δεν μπορεί να επιβληθεί κάτι «τόσο βίαιο» σε σχέση με τη ΔΕΗ που αποτελεί εθνικό πυλώνα και μάλιστα είναι και κερδοφόρος επιχείρηση. Το θέμα ανέκυψε όταν εκπρόσωποι της Ε.Ε. έθεσαν προφορικά το αίτημα για πώληση του 40% των λιγνιτικών μονάδων και επιπλέον υδροηλεκτρικών σταθμών στον γενικό γραμματέα του υπουργείου και παράλληλα στη Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας. Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι το θέμα δεν τέθηκε από τους εκπροσώπους της τρόικας κατά τη συνάντησή τους με την κ. Μπιρμπίλη. Η υπουργός επρόκειτο να ενημερώσει για τις εξελίξεις τη Διυπουργική Επιτροπή που θα συνεδρίαζε σήμερα το μεσημέρι στην αντιπροεδρία της κυβέρνησης με τη συμμετοχή και των κ.κ. Πάγκαλου, Παμπούκη και Παπακωνσταντίνου, ωστόσο η σύσκεψη μέχρι αργά το βράδυ ήταν μετέωρη λόγω κωλύματος κάποιων εξ αυτών. Η σύσκεψη ήταν προγραμματισμένη εδώ και καιρό προκειμένου η κ. Μπιρμπίλη να ενημερώσει για θέματα ενέργειας και συνέπεσε με τις εξελίξεις που αφορούν τη ΔΕΗ».

Το sms των συντρόφων

Σαφές; Προφανώς. Είχε άλλωστε προηγηθεί το περίφημο sms που την προηγουμένη έφτασε στα κινητά υπουργών και βουλευτών με αποστολέα τον κ. Φωτόπουλο. Το θυμάστε; Συγκλονιστικό κείμενο:

 «Σύντροφοι βουλευτές. Όταν πριν από 32 χρόνια μπήκα στο ΠΑΣΟΚ για να αλλάξουμε τον κόσμο άκουγα τότε στις γιορτές της νεολαίας που κάναμε πότε στη Ν. Σμύρνη, πότε στη Ν. Φιλαδέλφεια, πότε στου Ζωγράφου ένα πολύ ωραίο καταγγελτικό τραγούδι του Θωμά Μπακαλάκου για την αγροτιά που έλεγε «καημένη, αγροτιά, θα κερδοσκοπήσουν οι μεσάζοντες…». Ελπίζω, σύντροφοι βουλευτές, 32 χρόνια μετά να μην το κάνετε επίκαιρο (και στον χώρο της χονδρικής της ενέργειας) επιτρέποντας στον κάθε αεριτζή να θησαυρίζει σε βάρος της επιχείρησης του ελληνικού λαού. Οι εργαζόμενοι στη ΔΕΗ ούτε εργοστάσια πουλάμε, ούτε ενέργεια στην τιμή κόστους στους αεριτζήδες. Καθαρές κουβέντες. Σε όλα υπάρχουν όρια. Ο αγώνας μας δεν είναι για μας, είναι για τον καταναλωτή, γι’ αυτό θα φτάσουμε στα άκρα. Θα ματώσουμε. Και αυτό που σας λέω εκφράζει το σύνολο των εργαζομένων και πρωτίστως των συντρόφων μας».

Αμέσως, σύμφωνα με τον Τύπο, ο κ. Παπανδρέου έδωσε εντολή να πάψουν οι επιθέσεις κατά της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ.

Ο κ. Παπουτσής, ως γραμματέας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του κόμματος, τους είχε προλάβει όλους. Στις 28 Ιουλίου (2010, μην ξεχνιόμαστε), από το βήμα της Βουλής, αναφέρθηκε τουλάχιστον τέσσερις φορές στους «υπαλλήλους των θεσμικών οργάνων της ΕΕ», μερικές φορές προσθέτοντας και τον χαρακτηρισμό «χαμηλόβαθμοι». Τους κατηγόρησε ότι υποστηρίζονται από αντίστοιχα επικοινωνιακά προγράμματα και τους κάλεσε να συνειδητοποιήσουν ότι εδώ είναι μια χώρα η οποία βρίσκεται στον σκληρό πυρήνα της ΕΕ.

Αναφερόμενος ειδικά στην πληροφορία περί πώλησης του 40% της ΔΕΗ, είπε: «Δεν αντιλαμβάνομαι για ποιο λόγο η Ελλάδα θα πρέπει να γίνει το πειραματόζωο για τις οποιεσδήποτε ιδεολογικές αγκυλώσεις και τους δογματισμούς των οποιωνδήποτε χαμηλόβαθμων υπαλλήλων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, μακριά και πέραν από το συμφέρον του ελληνικού λαού και από το δημόσιο συμφέρον».

Και επίσης: «Η ΔΕΗ είναι μια μεγάλη επένδυση του κράτους για πάνω από 50 χρόνια, και, σε κάθε περίπτωση, κανείς δεν μπορεί να επιβάλει αλλαγές στο ιδιοκτησιακό καθεστώς και κυρίως σε έναν τόσο μεγάλο οργανισμό όπως είναι η ΔΕΗ».

Από κοντά και όλοι οι άλλοι εν χορώ: «Η ΔΕΗ δεν περιλαμβάνεται στο Μνημόνιο». «Κόκκινη γραμμή κυβέρνησης – ΔΕΗ – ΡΑΕ εν όψει τρόικας»!

Της Κομισιόν της άναψαν τα λαμπάκια. Τον περασμένο Σεπτέμβριο διεμήνυσε την ενόχλησή της για την ολιγωρία στο θέμα της ΔΕΗ, διότι, όπως είπαν, όλα είχαν συμφωνηθεί στο πλαίσιο  των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων στον τομέα της ενέργειας.

Αλλά το θέμα εξακολουθούσε να κάνει τζιζ. Οι δεητζήδες ξέρουν από μπούκες – και τον Μάρτιο του 2006 είχαν διακόψει συνεδρίαση του Δ.Σ. με θέμα εθελουσία έξοδο 4.000 εργαζομένων. Και τον Ιούλιο του 2009 είχαν ξαναμπουκάρει, κρατώντας τον Πρόεδρο της επιχείρησης όμηρο στο γραφείο του για τέσσερις ώρες.

Τους είπε κανείς από τους μέντορές τους ότι δεν είναι καλό πράγμα οι «μπούκες»; Όχι, βέβαια. Αντίθετα τους παρότρυναν και τους χειροκροτούσαν.

Φυσικά, οι διεθνείς οίκοι αξιολόγησης αδιαφορούν για τις «μπούκες». Τον περασμένο Απρίλιο, η Standard & Poor's, τράβηξε μια υποβάθμιση στη ΔΕΗ που ήταν όλη δική της. Πολύ συνδεδεμένη με το παραπαίον ελληνικό κράτος, είπαν.

Τους καθησύχαζαν μέχρι προχθές

Έτσι, ακόμη και τον περασμένο Μάρτιο (2011), δόθηκαν οι αναγκαίες διαβεβαιώσεις. Στις 14 του μήνα το είπε ξεκάθαρα ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γ. Πεταλωτής: «Κανείς δεν ενέταξε τη ΔΕΗ στη διαδικασία των αποκρατικοποιήσεων», είπε στον ραδιοσταθμό Flash. Πρόκειται για «απειλές», που «γίνονται προκαταβολικά χωρίς λόγο και μάλιστα με έναν τρόπο που δεν αρμόζει σε συνδικαλιστές οι οποίοι έχουν άλλο ρόλο και άλλο λόγο».

Και βέβαια, υπάρχει το θέμα του ασφαλιστικού, όπου και πάλι έχουν δίκιο: Οι εργαζόμενοι στη ΔΕΗ είναι οι μόνοι ασφαλισμένοι στη χώρα που με νόμο (4491/66) είχαν ασφαλιστεί από τον ίδιο τον εργοδότη τους. Η περιουσία του Ταμείου τους (ΟΑΠ-ΔΕΗ) ενσωματώθηκε με νόμο του 1999 στην περιουσία της ΔΕΗ, προκειμένου η επιχείρηση να μπει στο Χρηματιστήριο και τώρα ξεπερνά το 70% της αξίας της επιχείρησης.

Μέχρι το 2001, λοιπόν,  οι εργαζόμενοι στη ΔΕΗ ασφαλίζονταν στον εργοδότη. Δηλαδή η ΔΕΗ κρατούσε τις ασφαλιστικές τους εισφορές και αναλάμβανε συντάξεις και περίθαλψη.

Όταν η ΔΕΗ μετετράπη σε ανώνυμη εταιρία, διαχώρισε τον εργοδότη από την ασφάλιση και συνέστησε ένα χωριστό Νομικό Πρόσωπο, αλλά άρρηκτα συνδεδεμένο θεσμικά, οργανωτικά και οικονομικά με την επιχείρηση.  Και η κάλυψη του ασφαλιστικού τους μεταφέρθηκε στον προϋπολογισμό. Μ’ αυτά και μ’ αυτά, στα τέλη του 2003 (και μέσα σε τρία χρόνια) η ΔΕΗ είχε λάβει δάνεια 18 δις ευρώ με εγγύηση του ελληνικού Δημοσίου.

Το 2001, η περίφημη ρύθμιση του ασφαλιστικού επιβάρυνε τον κρατικό προϋπολογισμό με 3,3 τρις παλαιές ωραίες δραχμούλες! Όταν έγινε η μετοχοποίησή της, υπήρξαν έσοδα 1,22 δις ευρώ, αλλά στο Ταμείο έγιναν πληρωμές της τάξης του 1,4 δις ευρώ. Κοντολογίς, πουλήθηκε η μισή ΔΕΗ (48,88%) και τα χρήματα δεν έφτασαν καν για υποχρεώσεις τριετίας στο ασφαλιστικό!

Έχουν ή δεν έχουν δίκιο με τέτοιο μπέρδεμα και τέτοιο χάιδεμα;

Δεν τους ενόχλησαν ποτέ

Μήπως τους ζήτησε κανείς τον λόγο όταν αποκαλύφθηκε ότι το Ταμείο τους (σύμφωνα με έρευνα της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Προσωπικού Οργανισμού Κοινωνικής Πολιτικής), είχε το 82% της περιουσίας του σε μετοχές της Σοφοκλέους, κάτι που απαγορεύεται;

Μήπως τους ενόχλησε κανείς όταν, το 2006, αποκαλύφθηκε ότι τα συνδικαλιστικά στελέχη που μετείχαν στο Δ.Σ. της Επιχείρησης στήριξαν με την ψήφο τους τον συνεταιρισμό της ΔΕΗ με την εταιρία Contour Global, συμφερόντων του Τζον Σονούνου, προσωπάρχη του Λευκού Οίκου επί Μπους πατρός, με επίσημο σκοπό την δημιουργία ηλεκτρικών μονάδων στην Βαλκανική;

Μια επεισοδιακή συνεδρίαση της ΠΑΣΚΕ – ΔΕΗ έγινε και άλλη μια της ΓΕΝΟΠ. Ίσα-ίσα για να πληροφορηθούμε πως και οι δύο εργαζόμενοι που μετείχαν στο Δ.Σ. της Επιχείρησης ανήκαν στην ΠΑΣΚΕ (σήμερα έχουν γίνει τρεις, όπως είπαμε).

Μήπως τους επέπληξε κανείς όταν (τον Μάρτιο του 2008), λίγο μετά από την γνωστή επεισοδιακή «μπούκα», απλώς απείχαν (χωρίς να αποχωρήσουν) οι εκπρόσωποί τους από εξαιρετικά κρίσιμη συνεδρίαση του  Δ.Σ.; Ήταν τότε που αποφασίστηκε χαριστική ρύθμιση υπέρ της Ζήμενς, όταν αυτή κατέθεσε αίτημα παράτασης υλοποίησης των έργων ΑΗΣ Αγίου Δημητρίου και ΑΗΣ Αμυνταίου μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2009 και ενώ είχε διαπιστωθεί ένα απίστευτο μπάχαλο με αστοχίες υλικού και απίστευτες καθυστερήσεις.  Εκεί ήσαν και ο κ. Αθανασόπουλος και ο τότε γενικός διευθυντής κ. Μιζάν, αλλά οι συνδικαλιστές δεν «μπούκαραν». (Όταν με το αιτιολογικό των καθυστερήσεων ζητήθηκε η παραίτηση Μιζάν και εκείνος απάντησε ότι τις αποφάσεις τις λαμβάνει ο Πρόεδρος, ο κ. Φωτόπουλος διαφώνησε με την απομάκρυνση Μιζάν).

Έχουν ή δεν έχουν δίκιο οι άνθρωποι; Τώρα που το καλοσκέφτομαι, δίκιο είχαν και όταν, τον Μάρτιο του 2008, στις προηγούμενες κινητοποιήσεις τους, μας κατηγόρησαν που… γιορτάσαμε το Καρναβάλι, αντί να συμπάσχουμε μαζί τους!