Η εξουσία ως χρυσή φυλακή Ως γνωστόν, ο ψεύτης είναι το ίδιο ασφαλής με τον έντιμο άνθρωπο που δεν έχει διανοηθεί ποτέ στη ζωή του να πει ψέματα.

Διότι όταν το ψέμα αποκαλύπτεται, με μεγάλη άνεση μπορεί να δηλώσει (ο ψεύτης) πως δεν εννοούσε αυτό, αλλά το… άλλο!

Και επομένως το ΠΑΣΟΚ και τα στελέχη του μπορούν να λένε όσα ψέματα θέλουν, να λένε άλλα το πρωί και άλλα το βράδυ, να κάνουν δηλώσεις και να τις παίρνουν πίσω, να χρησιμοποιούν του κόσμου τις σοφιστείες για να αποφύγουν οποιαδήποτε ανάληψη ευθύνης.

Επίσης, ο ψεύτης δεν νιώθει καμιά ντροπή για τα ψέματά του – και επομένως μπορείς να τον αποκαλείς όσο θέλεις ψεύτη και εκείνος να χαμογελά υποστηρίζοντας ότι ψιχαλίζει.

Το γεγονός ότι χθες, ημέρα κρίσιμη για το μέλλον της χώρας, κάποιοι έπαιζαν πάλι με τις λέξεις, αποδεικνύει ότι η ασθένεια είναι ανίατη.

Πάρτε, για παράδειγμα, τη συζήτηση για το πόσοι βουλευτές χρειάζονται προκειμένου να ψηφιστεί η νέα δανειακή σύμβαση.

Στην αρχή, δια του κ. Βενιζέλου, στο τραπέζι έπεσαν τα περί 180. Είπαν τότε όλοι όσοι εξακολουθούν να διατηρούν σώας τα φρένας σ’ αυτή τη χώρα, πως η κυβέρνηση αναζητά εύσχημο τρόπο για να πάει σε εκλογές.

Αποδείχθηκε, όμως, πως ήταν άλλη μία μπλόφα. Μόλις είδαν ότι δεν έπιασε, η χορωδία τα γύρισε.

Και όλοι μαζί άρχισαν το ίδιο ρεφρέν: Δεν εννοούσαμε ότι είναι προαπαιτούμενο, πολιτικά μιλάμε, για να επιτύχουμε τη συνένωση δυνάμεων, διαφορετικά μας αρκεί η δική μας πλειοψηφία.

Και άρχισαν οι γελοιότητες: Δεν δεχόμαστε επιτροπεία, αλλά είμαστε σε επιτήρηση.

Και για να κατανοήσουμε τους λόγους για τους οποίους σε μια πτωχευμένη χώρα πρέπει να παίξουμε πάλι με τις λέξεις, είχε έτοιμη την εξήγηση ο κ. Πρωτόπαππας:

Επιτροπεία, σημαίνει παραβίαση εθνικής κυριαρχίας, αλλά κάτι τέτοιο η Ελλάδα δεν το δέχεται! Είμαστε, όμως, σε επιτήρηση!

Συγγνώμη, αλλά όταν είσαι σε επιτήρηση δεν είναι βέβαιο πως έχεις τεθεί και υπό επιτροπεία;

Προφανώς. Αλλά…

Αλλά, το είπε ξεκάθαρα ο κ. Πρωτόπαππας, αν δεχθούμε τη λέξη «επιτροπεία» και όχι την λέξη «επιτήρηση», τότε υπάρχει θέμα απώλειας εθνικής κυριαρχίας και επομένως απαιτείται η ψήφος 180 βουλευτών!

Με τη διαφορά ότι ο κ. Παπανδρέου και οι περί αυτόν δεν διανοούνται να χάσουν την εξουσία.

Ναι, ναι, αυτήν την καταγέλαστη εξουσία, που τους υποχρεώνει να κυκλοφορούν έχοντας απέναντί τους όλον τον κόσμο να τους καθυβρίζει και να τους μουντζώνει.

Να μην μπορούν να πατήσουν σε δημόσιο χώρο, να τρέμουν στην ιδέα πως πρέπει να πάνε στην παρέλαση.

Υπάρχει εξήγηση γι’ αυτό; Αρκεί μόνο η εξήγηση που προσφέρει η έννοια της λέξης – άλλη λέξη αυτή! – «εξουσιομανία»;

Κατά τη γνώμη μου, δεν αρκεί.

Η αλήθεια πρέπει να βρίσκεται στο γεγονός πως έστω και αυτή η κουρελιασμένη εξουσία τους προσφέρει ένα καταφύγιο, μια ασφάλεια, ώστε να μπορούν να κυκλοφορούν φρουρούμενοι.
 
Τρέμουν στη σκέψη για το τι μπορεί να συμβεί μετά την αποκαθήλωση, μετά την απογύμνωσή τους από τον προστατευτικό μανδύα της εξουσίας και των εργαλείων της.

Κάποτε, η εξουσία ήταν τρόπος ζωής. Τώρα, είναι μια χρυσή φυλακή. Γιατί εκεί έξω έχουν γίνει πολύ άγρια τα πράγματα…