Πόσα αεροδρόμια στην Πελοπόννησο;Εν μέσω οικονομικής κρίσης και λειτουργίας του νέου Περιφερειακού θεσμού, δεν έχει γίνει κατανοητή ακόμη η αναγκαιότητα της ενιαίας Περιφερειακής συνείδησης σε όλους τους Πελοποννήσιους.

Αυτήν οφείλει να την ενδυναμώσει και να την κάνει πραγματικότητα η Περιφερειακή Αρχή.

Τα ελάχιστα κονδύλια που πλέον είναι στη διάθεση της Αυτοδιοίκησης πρέπει με φειδώ και ιδιαίτερη προσοχή να διατίθενται για να πιάνουν τόπο και να ενισχύουν την ανάπτυξη και την ανταγωνιστικότητα του τόπου.

Αυτήν λοιπόν τη χρονική συγκυρία, όπου βρισκόμαστε σε κομβικό σημείο ως Πελοπόννησος σχετικά τη σχεδιαζόμενη αναπτυξιακή μας πορεία και έχουμε στη διάθεσή μας συγκεκριμένα Ευρωπαϊκά προγράμματα, επιβάλλεται τα χρήματα αυτών των προγραμμάτων , να διατεθούν για τις πραγματικές ανάγκες του τόπου και όχι προς εξυπηρέτηση συγκεκριμένων τοπικών κοινωνιών.

Για να γίνω σαφής, μιλώ για το πρόγραμμα JESSICA- Κοινή Ευρωπαϊκή Υποστήριξη για Βιώσιμες Επενδύσεις σε Αστικές Περιφέρειες – που είναι ένα πρόγραμμα της τάξης των 28 εκατομμυρίων ευρώ, του άξονα Αειφόρος Ανάπτυξη και ποιότητας Ζωής για την Περιφέρεια Πελοποννήσου.

Ενώ οι ανάγκες είναι πολλές, πληροφορούμαστε πως σε αυτό το πρόγραμμα η Περιφερειακή Αρχή της Πελοποννήσου, σχεδιάζει να εντάξει τη μετατροπή του Αεροδρομίου Τρίπολης από στρατιωτικό σε πολιτικό, προκειμένου να εξυπηρετήσει όπως διατείνεται, αεροπορικές εταιρείες χαμηλού κόστους.

Δηλαδή σχεδιάζεται να σπαταληθούν οι πόροι του προγράμματος JESSICA, για να ικανοποιηθεί ένα αίτημα συγκεκριμένων Νομών της Πελοποννήσου, βασιζόμενο σε σχεδιασμούς περασμένων δεκαετιών, όπου τα δεδομένα ανάπτυξης της Πελοποννήσου ήσαν εντελώς διαφορετικά και κινούντο σε άλλη βάση από τη σημερινή.

Σήμερα με την ολοκλήρωση των οδικών αξόνων στην Πελοπόννησο αλλά και με τη δρομολογούμενη ιδιωτικοποίηση σε πρώτη φάση των Περιφερειακών Αεροδρομίων, διαφοροποιούνται ριζικά οι ανάγκες του τόπου, μεταβάλλονται τα τοπικά δεδομένα και επιβάλλεται να αλλάξουν πλήρως και οι αρχικοί σχεδιασμοί.

Έτσι φαντάζει ως τραγικό λάθος να κατευθυνθούν οι πολύτιμοι πόροι του JESSICA σε ένα έργο που πιθανόν σε λίγο καιρό θα περάσει ολοκληρωτικά στα χέρια ιδιωτών αλλά και αυτό να μη συμβεί, το Αεροδρόμιο της Τρίπολης, όπως θα παραθέσω παρακάτω, δεν είναι σε θέση ούτε κατά το 1/3 να υποστηρίξει οποιαδήποτε αεροπορική εταιρία συμπεριλαμβανομένων και αυτών, του… χαμηλού κόστους .

Για να γίνει πιο… εύπεπτο στους πολίτες από την Περιφερειακή Αρχή το εν λόγω σχέδιο, υπερτονίζεται η δήθεν έλλειψη ανταγωνιστικότητας του σχεδιαζόμενου αερολιμένα με τον υπάρχοντα στην Καλαμάτα.

Ας κάνουμε όμως μία μικρή αποτύπωση των σημερινών δεδομένων των δύο αεροδρομίων.

Αεροδρόμιο ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ:

Διαθέτει πλήρη φωτισμό και δυνατότητα προσέγγισης σε νυχτερινές πτήσεις.

Διαθέτει τροχόδρομο 3000μ μήκος Χ 30μ πλάτος , με φωτισμό κατάλληλο και για χρήση ως διάδρομο σε έκτακτες περιπτώσεις, με αντοχές και υποδομές του διαδρόμου για μεγάλα αεροσκάφη άνω των 300 θέσεων.

Διαθέτει ραδιοβοηθήματα και οπτικά βοηθήματα τελευταίας τεχνολογίας για πτήσεις ακριβείας κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες.

Με λοιπές υποδομές δηλ. διαβατηριακού και τελωνειακού ελέγχου λόγω του ότι είναι ήδη Διεθνής Αερολιμένας , με δυνατότητα παροχής καυσίμων από 2 εταιρείες, με σύγχρονα συστήματα πυρασφάλειας από την 120 ΠΕΑ και με υψηλά στάνταρ στην εναέρια κυκλοφορία, με τρεις εταιρείες επίγειας εξυπηρέτησης , με σύγχρονες εγκαταστάσεις, με εξωτερικούς χώρους στάθμευσης πάνω από 100 οχημάτων και με πολλές πτήσεις νυχτερινές η μη να πραγματοποιούνται και να εξυπηρετούν όλη τη Νότια Πελοπόννησο, είναι ένα αεροδρόμιο που μπορεί να εξυπηρετήσει όλων των ειδών τις πτήσεις.

Αντίθετα το αεροδρόμιο της ΤΡΙΠΟΛΗΣ έχει υστέρηση υποδομών, πχ 1940μ. Χ 30μ διάδρομο, χωρίς φωτισμό, χωρίς τροχόδρομο, με μειωμένες αντοχές διαδρόμου κατά το 1/3, με παλαιά ραδιοβοηθήματα που δεν πληρούν τα στάνταρτς των αεροπορικών εταιριών, χωρίς υπηρεσίες εναέριας κυκλοφορίας, χωρίς καμία υποστηρικτική υπηρεσία εδάφους, χωρίς το χαρακτηρισμό ως διεθνής Αερολιμένας, χωρίς κτιριακές εγκαταστάσεις κλπ.

Άρα παρά την πρόθεση της Περιφέρειας να προχωρήσει στο έργο μέσω ΣΔΙΤ, με τις τόσες ελλείψεις που υπάρχουν, διαφαίνεται πως για να γίνει πόλος έλξης το αεροδρόμιο της Τρίπολης σε αεροπορικές εταιρείες, θα απαιτηθούν πολλά εκατομμύρια ευρώ που θα αναλογούν στη συμμετοχή της Περιφέρειας, ενώ θα μπορούσαν κάλλιστα αυτά τα χρήματα να αξιοποιηθούν σε άλλα μεγάλα έργα που έχει ανάγκη η Πελοπόννησος.

Έπειτα ας λάβουμε υπ΄ όψιν μας και το μεταβατικό στάδιο των αποκρατικοποιήσεων των αεροδρομίων και τον κίνδυνο να διαθέσουμε τους πολύτιμους Ευρωπαϊκούς πόρους που έχει στη διάθεσή της η Περιφέρεια, σε ένα έργο, που ίσως μετά αναγκαστούμε να το πουλήσουμε σε κάποιον ιδιώτη .

Αυτό που πρέπει να κάνουμε, είναι να εκμεταλλευτούμε τις ήδη υπάρχουσες υποδομές μας στον αερολιμένα Καλαμάτας για την προσέγγιση εταιριών χαμηλού κόστους που θα ενισχύσουν ολόκληρη την Πελοπόννησο και ας αφήσουμε στην άκρη τους τοπικισμούς και τους σχεδιασμούς ανάπτυξης περασμένων δεκαετιών.

Ήδη δύο τέτοιες εταιρείες έχουν δείξει ενδιαφέρον για τον Αερολιμένα Καλαμάτας αλλά η πληροφόρηση που έχουμε είναι πως η Περιφερειακή Αρχή δεν έχει δείξει το απαιτούμενο ενδιαφέρον για να κρατήσει αυτές τις εταιρείες και τις πτήσεις που θα ενισχύσουν τουριστικά και μεταφορικά όλη την Πελοπόννησο, με αποτέλεσμα η μία εταιρεία να έχει στρέψει αλλού το ενδιαφέρον της και η άλλη να το σκέφτεται.

Δε θα ήθελα επ΄ ουδενί να σκεφτώ πως δεν ανοίγουμε αυτές τις πόρτες στη Μεσσηνία στις εταιρείες αυτές, περιμένοντας την υλοποίηση του έργου στο αεροδρόμιο Τρίπολης.

Παρεμπιπτόντως να αναφέρω πως οι εταιρείες χαμηλού κόστους αναζητούν αεροδρόμια με υψηλά στάνταρντς ασφάλειας και απορρίπτουν όσα δεν τα έχουν.
Έτσι φαντάζουν ακόμη πιο ουτοπικές για να μην πω περίεργες οι δηλώσεις για χρήση του αερολιμένα της Τρίπολης σε τέτοιες εταιρείες που είναι βέβαιο πως δεν διαπραγματεύονται ούτε κατ΄ ελάχιστον τα ζητήματα ασφάλειας των πτήσεων.

Παρακαλώ την Περιφερειακή Αρχή να ξεκαθαρίσει τις προθέσεις της σχετικά με το σοβαρότατο αυτό ζήτημα και με την πολιτική που επιβάλλεται να ακολουθήσει, να λήξει την όποια αντιπαλότητα έχουν δημιουργήσει οι θολές της θέσεις στις τοπικές κοινωνίες του Μοριά, αναδεικνύοντας συγχρόνως τη συμβολή στην τουριστική ανάπτυξη ολόκληρης της Πελοποννήσου, αλλά και των μεταφορών, του υπάρχοντος διεθνούς αερολιμένα Καλαμάτας.