Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Το ζήτημα των γερμανικών αποζημιώσεων και κυρίως του αναγκαστικού δανείου το οποίο η τότε χειμαζόμενη Ελλάδα υποχρεώθηκε να λάβει για να… τρέφει τον γερμανικό στρατό Κατοχής δεν εγκαταλείπεται και τίθεται συνεχώς από την Ελλάδα εδώ και 25 χρόνια.

Κατά τη προηγούμενη βουλευτική περίοδο λειτούργησε ειδική επιτροπή που ασχολήθηκε εκτενώς με το θέμα, έλαβε όλα τα αναγκαία στοιχεία – και από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους – και εξέδωσε πόρισμα, προκειμένου όλα αυτά να αξιοποιηθούν από την πατρίδα μας, αλλά και να αποφασιστεί ο προσφορότερος τρόπος και χρόνος κατά τον οποίο θα εκκινήσει η διαδικασία διεκδίκησης.

Η σημερινή συζήτηση – και μάλιστα σε μια περίοδο εξαιρετικά πιεστική, κατά την οποία η χώρα έχει άλλες προτεραιότητες, με σημαντικότερη την επιβίωσή της στον παρόντα χρόνο – δεν έχει άλλο παρά προπαγανδιστικό σκοπό.

Και ο σκοπός αυτός δεν είναι άλλος από τον αποπροσανατολισμό του λαού από τις σημερινές επικίνδυνες χασμωδίες, η ενίσχυση ενός επικίνδυνου αισθήματος θυματοποίησης και η αναβίωση ενός εξωτερικού εχθρού.

Τον εξωτερικό εχθρό αναζητούν πάντα τα ολοκληρωτικά καθεστώτα, προκειμένου οι λαοί να μην στρέφουν την προσοχή τους στον ζόφο του παρόντος, αλλά και να έχουν την ευκαιρία να ρίχνουν τις ευθύνες στους άλλους.

Η σύνδεση των γερμανικών αποζημιώσεων με την διαπραγμάτευση για το ελληνικό πρόγραμμα, όμως, αποτελεί ύβρι για την μνήμη των θυμάτων των σφαγών και των αγωνιστών που πολέμησαν στα βουνά, σκοτώθηκαν σε μάχες, μαρτύρησαν στα κολαστήρια και εκτελέστηκαν από τους κατακτητές.

Ένας τέτοιος αγώνας, κατά του ναζισμού και υπέρ της Ελευθερίας, πρέπει να μένει αλώβητος και αμόλυντος, υπεράνω κάθε πρόσκαιρης δυσκολίας και συγκυρίας.

Γιατί είναι βέβαιο ότι δεν έδωσαν τη ζωή τους, ούτε για να επιβιώνουν πολιτικά οι εκμεταλλευτές του αγώνα τους, ούτε να κρύβονται πίσω από τις θυσίες τους οι σημερινοί νομείς της εξουσίας, ούτε για να βουλώνουν τις τρύπες που άνοιξαν οι ευημερούντες ασυνείδητοι, οι πράξεις των οποίων θα έκαναν τους αγωνιστές αυτούς να ντρέπονται.

Όσο και αν κάποιοι θέλουν να μας πουν ότι… τυχαία αποφάσισαν να εγείρουν το θέμα ακριβώς σήμερα, τώρα που συνεδριάζουν ξανά και ξανά τα Γιουρογκρούπ, τα ευρωπαϊκά κοινοβούλια, οι τρόικες που έγιναν θεσμοί και τα Brussel’s Group, όλοι αντιλαμβάνονται πως ο σκοπός είναι πονηρός.

Το καταλαβαίνουν οι Έλληνες, το καταλαβαίνουν και οι ξένοι.

Και το θέμα δεν είναι τι καταλαβαίνουν οι ξένοι.

Το θέμα είναι πως δεν υπάρχει μεγαλύτερη ντροπή για μια χώρα σαν την Ελλάδα, δεν υπάρχει μεγαλύτερη προσβολή της μνήμης θυμάτων και νεκρών, από αυτήν την άγρια εκμετάλλευση που επιχειρείται αυτή τη στιγμή.

Γιατί ο αναγκαίος συνειρμός που προκαλείται αυτή τη στιγμή, συνδέοντας την παρούσα συγκυρία και το παρόν χρέος με το χρέος με το παλιό χρέος προς τους αγώνες και τα πάθη της πατρίδας, οδηγεί στην υπονόμευση της σημαντικής αυτής εθνικής υπόθεσης.

Αυτοί που δεν ορρωδούν προ ουδενός και δεν θυσιάζουν να ρίχνουν στα σκυλιά (της προπαγάνδας) τα ιερά και τα όσια, ας ασχοληθούν επιτέλους με τις κρατήσεις δωματίων της τρόικας και ας μην ταράζουν τον ύπνο των τιμημένων νεκρών μας.