Γράφει ο
Νίκος Λυγερός

Οι βιβλιοκλάστες δεν θα περάσουν γιατί η κατάργηση των βιβλίων είναι βαρβαρότητα όχι μόνο ενάντια στους πολιτισμούς, αλλά και στην ίδια την Ανθρωπότητα. Τα βιβλία δεν είχαν πάντα το ίδιο υλικό υπόβαθρο: πάπυροι, ρολά, δέρματα, υφάσματα, βαμβάκια, ξύλα. Όμως ποτέ δεν άλλαξε η ουσία τους.

Και πάντα αποτελούσαν γέφυρες του Χρόνου που ενώνουν διαφορετικές εποχές έτσι οι άνθρωποι να μην είναι εγκλωβισμένοι μέσα στις κοινωνίες της λήθης και της αδιαφορίας.

Έτσι κι αν υπήρξαν πολλά συστήματα βαρβαρότητας που προσπάθησαν να αφανίσουν τα βιβλία, επειδή ήταν ριζοσπαστικά συστήματα που δεν ήθελαν καμιά σχέση με το παρελθόν, όπως έγινε με την λεγόμενη πολιτιστική επανάσταση στην Κίνα που κατάστρεψε πρώτα τα βιβλία και μετά τους αναγνώστες τους λόγω της επικινδυνότητας.

Όσοι καταστρέφουν βιβλία, δεν σταματούν ποτέ εκεί. Διότι η καταστροφή τους είναι πάντα η αρχή. Γι’ αυτόν τον λόγο οι άνθρωποι μετά την αρχή της ιστορίας είναι και οι προστάτες των βιβλίων. Και αυτό το μαθαίνουν από μικρή ηλικία όταν καταλαβαίνουν ότι δεν είναι χαρτί κι ότι δεν πρέπει να τα σχίζουν. Διότι είναι πράξη βαρβαρότητας.

Έτσι κάθε φορά που ένας λαός άφησε μια εξουσία να καταστρέψει τα βιβλία, στη συνέχεια ήταν ο ίδιος θύμα αυτής της βαρβαρότητας. Τα βιβλία έχουν μέσα τους κομμάτια Ανθρωπότητας και λειτουργούν ως πρόγονοι των υπερδομών.