Σαββατοκύριακo
23-24  Νοεμβρίου 2024
Ημερήσια ηλεκτρονική εφημερίδα, Αρ. φύλλου 5179RSS FEED
Όταν το ταλέντο δεν... περισσεύει!
Γράφει ο
Γιάννης Πρεβενιός
Το ακούσαμε και αυτό στα πλαίσια της τέχνης και της πνευματικής “αναρχίας” που επικρατεί στον εγκέφαλο ορισμένων καλλιτεχνών όπου η οπτική τους ματιά πολλές φορές ξεφεύγει από την...  υποτιθέμενη άλλη οπτική γωνία και γίνεται γελοιότητα και φαιδρότητα που προκαλεί το μειδίαμα και ενός μικρού παιδιού.

Μιλώ φυσικά για αυτή την περιβόητη παράσταση κάποιας άγνωστης στο ευρύ κοινό σκηνοθέτου όπου μας παρουσιάζει τον γνωστό ήρωα της Ελληνικής επανάστασης Αθανάσιο Διάκο ως σουβλατζή ο οποίος μάλιστα σκότωσε την έγκυο γυναίκα του γιατί τον απάτησε με ένα λαθρομετανάστη!

Βλακώδες και ανόητο σενάριο στο οποίο σίγουρα η εν λόγω κυρία επένδυσε την “αρνητική” προβολή της η οποία θα την έκανε γνωστή μια και το ταλέντο ... δεν φαίνεται να της περισσεύει.

Διαβάζοντας κάποια στοιχεία από την πρόσκαιρη δημοσιότητα που απολαμβάνει διαπιστώνει κανείς ότι εδώ και καιρό κάνει φιλότιμες προσπάθειες να προβληθεί και να γίνει γνωστή μέσω δημοσιευμένων αλλοπρόσαλλων απόψεων όπου μάλιστα σε κάποιες από αυτές προτείνει τους Έλληνες γονείς να πάψουν να είναι ρατσιστές και να “πλασάρουν” τις κόρες τους σε Μαύρους και άλλους αλλοδαπούς άντρες για να κάνουν άλλου είδους... Ελληνάκια!!!

Σίγουρα η εν λόγω κυρία έχει βιώσει κάποιο “έντονο” πολιτισμικό  “Σοκ” ... που της άφησε κουσούρι στον εγκέφαλο και το οποίο θα ήταν εντελώς προσωπικό της θέμα (μια και ο καθένας μας είναι υπόλογος των απόψεων και των πράξεων του) αν όλη η παράκρουση και η γελοιότητα που κουβαλάει δεν επιδοτείτο με χρήματα από τον δημόσιο κορβανά.

Το ζητούμενο λοιπόν δεν είναι το τι λέει και το τι πράττει η "ατάλαντη" και προκλητική (για λόγους δημοσιότητας) κυρία αλλά το ποιοι ελέγχουν την ποιότητα και την σοβαρότητα των επιδοτούμενων πολιτιστικών παραστάσεων. Φαίνεται λοιπόν ξεκάθαρα ότι τελικά όλος αυτός ο “συρφετός” αποτελείτε από ατάλαντους, ανιστόρητους και ηλίθιους που απλά κάποιοι τους βόλεψαν σε αυτές τις θέσεις λόγω… κομματοκρατίας.

Να τους χαιρόμαστε και τους Μεν και τους Δεν!