Γράφει ο
Αντώνης Μητιληνάκης

Θρηνούμε αυτές τις ημέρες θρήνο μεγάλο για την απώλεια του  Γεωργίου Χαροκόπου.

Γιατί το πέρασμά του από τη ζωή που ζούμε, μας συγκλόνισε όλους ,αφού ήταν ένας φλογερός πατριώτης όλο δράση, ένας άνθρωπος των γραμμάτων, της δημιουργίας και της προσφοράς. Ήταν κάτι για το οποίο όλοι όσοι τον εγνώρισαν τον εθαύμασαν, τον εκτίμησαν και τον αγάπησαν. Ήταν ένας άνθρωπος με περισσή σεμνότητα και ταπεινότητα και πάντα με λιτούς δωρικούς τρόπους συμπεριφοράς.

 Όλη η ζωή του ήταν άκρως ενδιαφέρουσα, πολυκύμαντη, γεμάτη περιπέτειες, κινδύνους και απρόοπτα. Σώθηκε πολλές φορές από τύχη ή με τη βοήθεια της Παναγίας όπως συνήθιζε να λέει ο ίδιος. Η ιστορία του που θα σας διηγηθώ παρακάτω πολύ σύντομα και που δεν επιθυμούσε ο ίδιος να την επικαλείται, δικαιολογεί πλήρως τον τίτλο του πατριώτη – ήρωα.

Ο Γ. Χαροκόπος γεννήθηκε στις 17 Φεβ 1919 στο χωριό Πατσός Ρεθύμνης. Καταγόταν από ηρωική οικογένεια με μεγάλη προσφορά στη πατρίδα. Ο πατέρας του Ευθύμιος Χαροκόπος ή ηγεμόνας όπως ήταν το παρατσούκλι του και όχι τυχαία, ήταν Μακεδονομάχος και πολέμησε για την απελευθέρωση της Μακεδονίας και της Ηπείρου.

Το 1937 ο Γ. Χαροκόπος εισήλθε στην Παιδαγωγική Ακαδημία Ηρακλείου από την οποία απεφοίτησε το 1939 και διορίστηκε δάσκαλος στο χωριό Παντάνασσα Ρεθύμνου. Από τότε τον ακολουθούσε σε όλη του τη ζωή το όνομα δάσκαλος. Είχε επιλεγεί να καταταγεί στη Σχολή Εφέδρων Αξ/κών της Κέρκυρας για να εκπληρώσει τη στρατιωτική του θητεία, αλλά μεσολάβησε η κατάρρευση του μετώπου και η στράτευση ανεβλήθη.

Το Μάιο του 1941, με την έναρξη της Μάχης της Κρήτης, χωρίς άλλη σκέψη εγκατέλειψε τις ασχολίες του και με τον πατέρα του και άλλους χωριανούς μετέβη στη περιοχή Σταυρωμένου έξω από το Ρέθυμνο, για να κάνει αυτό που έμαθε από μικρός, να υπερασπιστεί την Πατρίδα του. Με το πέρας της καταλήψεως της Κρήτης από τους Γερμανούς στις 30 Μαΐου 1941, προσχωρεί από τους πρώτους στην αντίσταση και γνωρίζοντας αγγλικά ήταν σύνδεσμος των Κρητών Οπλαρχηγών με τους κατασκόπους των Συμμάχων κυρίως Άγγλους Αξιωματικούς. Εκεί γνωρίστηκε με εξέχουσες προσωπικότητες Έλληνες και ξένους, με τους οποίους διατηρούσε άριστες σχέσεις μέχρι το τέλος της ζωής τους (Πάτρικ Λη Φέρμορ, Στόκμριτς, Ζαν Φίλντινγκ, Μος, Μπαντουβάς, Πετρακογιώργης, Κεφαλογιάννης, Ξυλούρης, κλπ).

Συμμετείχε σε πολλά σαμποτάζ κατά των Γερμανών και διέσωσε πολλούς στρατιώτες των συμμάχων οι οποίοι είχαν εγκλωβιστεί στο Νησί και μερίμνησε για τη διαφυγή τους στη Μέση Ανατολή. Το μιτάτο της οικογενείας του στη θέση Πλάτες του χωριού Πατσός, το οποίο ήταν σε δυσπρόσιτη τοποθεσία, ήταν το κέντρο διερχομένων για όλους τους αγωνιστές.

Κυνηγημένος και επικηρυγμένος από τους Ναζί, απέφυγε 2 φορές το θάνατο σε αντίστοιχες ενέδρες, γιατί ήξερε πάντοτε να κάνει εκτίμηση κινδύνου, δεν ήταν επιπόλαιος και κυρίως είχε τη γρηγοράδα του ζαρκαδιού στις κινήσεις του.

Το σημαντικότερο όμως εγχείρημα ήταν η συμμετοχή στην απαγωγή του Γερμανού Στρατηγού Κράιπε. Στις αρχές Μαΐου του 1944 η ομάδα με το Στρατηγό βρέθηκε στις υπώρειες του όρους Κέδρος και με υπεύθυνο ασφαλείας το Γ. Χαροκόπο, πέρασαν από τη Πατσό και μετά από μεγάλη περιπέτεια διέφυγαν στην Μ. Ανατολή από την παραλία Ροδακίνου.

Στη Μέση Ανατολή εντάσσεται στη Β΄ Μοίρα του Ιερού Λόχου με Διοικητή τον ένδοξο Συνταγματάρχη Χριστόδουλο Τσιγάντε και υπόκειται σε εντατική και σκληρή εκπαίδευση. Τον Οκτ 1944 πρώτη η Β΄ Μοίρα εισέρχεται πανηγυρικά στην ελεύθερη Αθήνα. Αργότερα η ένδοξη αυτή Μονάδα έλαβε μέρος στις επιχειρήσεις για την απελευθέρωση της Δωδεκανήσου.

Στη συνέχεια συμμετείχε σε ανορθόδοξο πόλεμο κατά εχθρικών θέσεων στη Ρόδο και η επιχείρηση αυτή αποτέλεσε το σενάριο για τη δημιουργία της κινηματογραφικής υπερπαραγωγής, ΤΑ ΚΑΝΟΝΙΑ ΤΟΥ ΝΑΒΑΡΟΝΕ.

Μετά την οριστική απελευθέρωση της Πατρίδας, μετέβη στη Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης στο Ρέθυμνο, για να συνεχίσει το έργο του στο Δημοτικό Σχολείο το οποίο είχε αφήσει από τις 20 Μαΐου 1941. Όμως οι αρμόδιοι στο Ρέθυμνο, αλλά και στο Υπουργείο στην Αθήνα του αρνήθηκαν, με το πρόσχημα ότι σύμφωνα με το γράμμα του νόμου, είχε εγκαταλείψει τη θέση του. Δηλαδή αυτός που πρόσφερε τη ζωή του για τα υψηλά ιδανικά της ελευθερίας της πατρίδας, εγκατέλειψε τη θέση του. Αυτό είναι το Ελληνικό Κράτος. Βυθισμένο στη γραφειοκρατία και στην ανυποληψία.

Αυτή η αδικία ευτυχώς δεν του στοίχισε, αφού μέσω ενός Άγγλου συμπολεμιστή του, διορίστηκε στην εταιρεία πετρελαιοειδών SHELL στην οποία εξελίχθηκε μέχρι το βαθμό του Οικονομικού Διευθυντή.

Αργότερα ήλθε ο γάμος του με την πανέμορφη και αξιολάτρευτη Δωροθέα Ζορμπά από τη Χαλκίδα, που έφερε τη δροσιά της αύρας του Ευβοϊκού στο Φάληρο και την υπερήφανη καταγωγή της. Απέκτησαν 5 παιδιά, εγγόνια και δισέγγονα.

Είχα και εγώ τη τύχη να μπω σε αυτή την οικογένεια, η οποία είναι από τις πιο σπουδαίες του Π. Φαλήρου.

Μετά το γάμο του ασχολήθηκε εκτός από την επαγγελματική του υποχρέωση στη SHELL και με την αγαπημένη του συνήθεια της δημοσιογραφίας και της συγγραφής ιστορικών βιβλίων και ποιημάτων.

Ήταν τακτικός δημοσιογράφος στο ATHENS NEWS για πολλά χρόνια και αργότερα στην Απογευματινή, στην Ακρόπολη, στον Ελ. Τύπο και άλλες. Επίσης ήταν τακτικός συντάκτης στην ηλεκτρονική εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΖΩΝΗ της Σοφίας Βούλτεψη μέχρι το τέλος της ζωής του. Τελευταία ανάρτηση ήταν στις 6 Μαρτίου 2019 με τίτλο UBER ALLES (πάνω από όλους) που αναφέρεται στη σημερινή Γερμανία. Το συγγραφικό του έργο έχει τιμηθεί από την Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών.

Έχει γράψει τα παρακάτω βιβλία στην Ελληνική –Αγγλική και Γερμανική γλώσσα:

1. Φρούριο Κρήτη

2. Η Απαγωγή του Στρατηγού ΚΡΑΪΠΕ

3. Αν η Ελλάδα δεν έλεγε όχι το 1940

4. Το Ξεχασμένο Χρέος

Για όλες τις παραπάνω δραστηριότητες και ενέργειες, έτυχε μεγάλων διακρίσεων και του έχουν απονεμηθεί αντίστοιχα μετάλλια:

1.Από το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας της Ελλάδος.

2.Ευχαριστήριο Πιστοποιητικό του Αρχιστρατήγου των Συμμαχικών Δυνάμεων της Μεσογείου για τη διάσωση και φυγάδευση στρατιωτών της Βρετανικής Κοινοπολιτείας.

3.Πιστοποιητικό του Γενικού Αρχηγείου Μέσης Ανατολής για τις υπηρεσίες του στον αγώνα των Συμμαχικών Δυνάμεων για την απελευθέρωση της Ευρώπης.

4.Πιστοποιητικό για τη συμμετοχή στους αγώνες του Ιερού Λόχου.

Επίσης έχει τιμηθεί για τη προσφορά του στους αγώνες για την ελευθερία της Πατρίδας σε ιδιαίτερη εκδήλωση από τη Παγκρήτιο Ένωση, από πολλούς φορείς – σωματεία και Συλλόγους και από τα πλείστα πολιτιστικά Κρητικά Σωματεία της Αττικής.

Αυτός ήταν ο Γ. Χαροκόπος. Μια ήρεμη δύναμη, ένας γνήσιος και αθεράπευτα ταπεινός πατριώτης, γλυκύτατος και με μεγάλη αγάπη για τον συνάνθρωπό του.

Ακούραστος αρωγός η σκέψη του, το ήθος του και ο πολιτισμός του παρακαταθήκη για τους νεώτερους.

Η αγκαλιά του δρυς και ο ίσκιος της μεγάλος, η δροσιά της αστείρευτη και το θρόισμά της, γαλήνη ψυχής σε όσους την αποζητούσαν.

Θα τον αποχαιρετίσω με ένα στοίχο που ταιριάζει σε αυτόν το γενναίο άνδρα, δανεισμένο από τον αδελφό του Ευάγγελο Χαροκόπο, Εισαγγελέα Στρατιωτικής Δικαιοσύνης ο οποίος θα τον απήγγειλε στη σημερινή περίσταση, αλλά δυστυχώς προηγήθηκε στο ταξίδι για την άλλη ζωή  και σας το μεταφέρω:

Έπεσες δρυ και πλάτανε κι ασφένταμε και πρίνε,

 και του Ρεθέμνου αητέ κι η πίκρα μας πολύ,ναι.

Καλό σου ταξίδι πατέρα…