Τρίτη
14 Μαΐου 2024
14 Μαΐου 2024
Ημερήσια ηλεκτρονική εφημερίδα, Αρ. φύλλου 4986
Ο Σατωβριάνδος για τους Τούρκους
Η προκλητική συμπεριφορά των Τούρκων και η χαλαρή αντίδραση ημών των Ελλήνων και των αδελφών μας Κυπρίων, επαναφέρει στη μνήμη μας σχετικό απόσπασμα από το βιβλίο του Γάλλου περιηγητή Σατωβριάνδου: ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΕΚ ΠΑΡΙΣΙΩΝ ΕΙΣ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΑ - 1806. (Μετάφραση: Εμμ. Ροΐδη, Επιμέλεια: Τάσου Βουρνά - Εκδόσεις Τολίδη, ΞΕΝΟΙ ΠΕΡΙΗΓΗΤΈΣ ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΧΏΡΟ, ΑΘΗΝΑ 1979).
Ιδού το κείμενο:
«Τρείς απέχοντες από της Τριπόλεως λεύγας απηντήσαμεν δύο αξιωματικούς της χωροφυλακής τού Πασσά, οδοιπορούντας, ως κ’αγώ, διά ταχυδρομικών ίππων και ασπλάγχνως δαίροντας τούς τε ίππους καί τόν δρομέα διά μαστίγων εκ δέρματος ρινοκέρου. Ιδόντες με ούτοι εστάθησαν καί εζήτησαν τά όπλα× μή συγκατατιθεμένου δέ εμού νά δώσω αυτά, ο Γιανίτσαρος μοί είπε διά τού Ιωσήφ ότι από περιεργείας μόνον εζήτουν νά ίδωσιν αυτά καί ότι κ’αγώ ηδυνάμην νά ζητήσω τά όπλα αυτών. Επί τοιαύτη συμφωνία έστερξα να ευχαριστήσω τους Σπαχήδας. Ανταλλαγέντων λοιπόν τών όπλων, οι Τούρκοι περιειργάσθησαν επί μακρόν τάς πιστόλας, είτα δέ εκένωσαν αυτάς υπεράνω τής κεφαλής μου.
Μοί είχαν ήδη ειδοποιήσει ότι, άν ηνειχόμην αστεϊσμούς παρά Τούρκων, εις μυρίους ήθελον εκθέσει εμαυτόν προπηλακισμούς× πολλάκις δέ καί ο ίδιος έλαβον αφορμήν νά γνωρίσω πόσω λυσιτελής υπάρχει η συμβουλή αύτη× καθότι ο Τούρκος είναι ευάγωγος μέν, όταν βλέπη ότι δέν εμπνέει φόβον, θρασύς όμως, όταν νομίζη ότι φοβείταί τις αυτόν.
Άλλως τε δέν είχον χρείαν συμβουλών εν τή περιστάσει ταύτη, τοσούτω παροργισθείς ένεκα του αγροίκου τούτου τών σωματοφυλάκων αστεϊσμού, ώστε έσπευσα αμέσως ν’ αποδώσω αυτοίς τά ίσα. Κεντρίσας λοιπόν τόν ίππον έδραμον από ρυτήρος πρός τούς Τούρκους καί ανήψα κ’αγώ τά όπλα αυτών τόσω τού προσώπου εγγύς, ώστε τό εμπύρευμα έκαυσε τούς μύστακας τού νεωτέρου Σπαχή».
Γράφει ο
Ιωάννης Καμάρας
Ιωάννης Καμάρας
Ιδού το κείμενο:
«Τρείς απέχοντες από της Τριπόλεως λεύγας απηντήσαμεν δύο αξιωματικούς της χωροφυλακής τού Πασσά, οδοιπορούντας, ως κ’αγώ, διά ταχυδρομικών ίππων και ασπλάγχνως δαίροντας τούς τε ίππους καί τόν δρομέα διά μαστίγων εκ δέρματος ρινοκέρου. Ιδόντες με ούτοι εστάθησαν καί εζήτησαν τά όπλα× μή συγκατατιθεμένου δέ εμού νά δώσω αυτά, ο Γιανίτσαρος μοί είπε διά τού Ιωσήφ ότι από περιεργείας μόνον εζήτουν νά ίδωσιν αυτά καί ότι κ’αγώ ηδυνάμην νά ζητήσω τά όπλα αυτών. Επί τοιαύτη συμφωνία έστερξα να ευχαριστήσω τους Σπαχήδας. Ανταλλαγέντων λοιπόν τών όπλων, οι Τούρκοι περιειργάσθησαν επί μακρόν τάς πιστόλας, είτα δέ εκένωσαν αυτάς υπεράνω τής κεφαλής μου.
Μοί είχαν ήδη ειδοποιήσει ότι, άν ηνειχόμην αστεϊσμούς παρά Τούρκων, εις μυρίους ήθελον εκθέσει εμαυτόν προπηλακισμούς× πολλάκις δέ καί ο ίδιος έλαβον αφορμήν νά γνωρίσω πόσω λυσιτελής υπάρχει η συμβουλή αύτη× καθότι ο Τούρκος είναι ευάγωγος μέν, όταν βλέπη ότι δέν εμπνέει φόβον, θρασύς όμως, όταν νομίζη ότι φοβείταί τις αυτόν.
Άλλως τε δέν είχον χρείαν συμβουλών εν τή περιστάσει ταύτη, τοσούτω παροργισθείς ένεκα του αγροίκου τούτου τών σωματοφυλάκων αστεϊσμού, ώστε έσπευσα αμέσως ν’ αποδώσω αυτοίς τά ίσα. Κεντρίσας λοιπόν τόν ίππον έδραμον από ρυτήρος πρός τούς Τούρκους καί ανήψα κ’αγώ τά όπλα αυτών τόσω τού προσώπου εγγύς, ώστε τό εμπύρευμα έκαυσε τούς μύστακας τού νεωτέρου Σπαχή».
